Cud w Kanie Galilejskiej: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: usuwanie zbędnych parametrów z szablonu {{portal}}
→‎Interpretacje teologiczne: uzupełnienie o stanowisko Wilckensa
Linia 43:
Matce Jezusa w tej [[Perykopa|perykopie]] nadane jest imię ''niewiasty'', ma to znaczenie typiczne (por. [[Księga Rodzaju|Rdz]] 3,15; [[List do Galatów|Ga]] 4,4; [[Ewangelia Jana|J]] 19,26; [[Apokalipsa św. Jana|Ap]] 12,1). Pisze o tym [[Jan Paweł II]] w [[encyklika|Encyklice]] "Redemptoris Mater" nn. 21-24<ref name = REMAT>{{cytuj stronę| url = http://www.vatican.va/holy_father/john_paul_ii/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25031987_redemptoris-mater_pl.html | autor = Jan Paweł II | tytuł = Encyklika "Redemptoris Mater" - O błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła,| data dostępu = 2011-10-24|cytat = Znajdujemy się zarazem w samym centrum urzeczywistniania obietnicy zawartej w protoewangelii: „potomstwo niewiasty zmiażdży głowę węża” (por. Rdz 3, 15). Jezus Chrystus bowiem swą odkupieńczą śmiercią zwycięża zło grzechu i śmierci u samego korzenia. Jest rzeczą znamienną, iż zwracając się do Matki z wysokości Krzyża nazywa Ją „niewiastą” i mówi do Niej: „Niewiasto, oto syn Twój”. Podobnie zresztą odezwał się i w Kanie Galilejskiej (por. J 2, 4). Jakże wątpić, że zwłaszcza teraz — na Golgocie — zwrot ten sięga głębiej w tajemnicę Maryi i dotyka Jej szczególnego „miejsca” w całej ekonomii zbawienia?}}</ref>. Papież zinterpretował ''cud w Kanie galilejskiej'' jako pierwsze nauczanie Ewangelii o uczestnictwie Maryi w zbawczej misji jej Syna Jezusa jako duchowej matki i pośredniczki między Chrystusem i Jego uczniami:
{{Cytat|Możemy więc powiedzieć, że w powyższym zapisie Ewangelii Janowej znajdujemy jakby pierwszy zarys prawdy o macierzyńskiej trosce Maryi. Prawda ta znalazła wyraz również w [[Magisterium Kościoła|magisterium]] ostatniego [[Sobór watykański II|Soboru]]. Warto zauważyć, jak macierzyńska rola Maryi została przedstawiona przezeń w odniesieniu do pośrednictwa Chrystusa. Czytamy bowiem: „Macierzyńska rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc”, ponieważ „Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi” (por. 1 Tm 2, 5-6). Ta macierzyńska rola wypływa — dzięki upodobaniu Bożemu — „z nadmiaru zasług Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa całkowicie jest zależna i z niego czerpie całą moc swoją” ([[Lumen gentium]], 60). Właśnie w takim znaczeniu wydarzenie w Kanie Galilejskiej jest jakby zapowiedzią pośrednictwa Maryi, które skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia Jego zbawczej mocy (''Redemptoris Mater'' 22)<ref name = REMAT/>.}}
 
== Teologia protestancka ==
Zdaniem [[Ulrich Wilckens|Ulricha Wilckensa]] w odpowiedzi udzielonej Marii (J 2,4) Jezus podkreśla swoją suwerenność – nikt nie może zmusić go do uczynienia cudu, nawet jego matka. Maria uznaje to, oddając inicjatywę Jezusowi (J 2,5). Jezus nie ogranicza się do naprawy niekomfortowej sytuacji, co było intencją matki, ale czyni z cudu znak swego mesjańskiego panowania. Dokonując cudu w stągwiach przeznaczonych do oczyszczeń Jezus wskazuje na zastąpienie żydowskich rytuałów przez oczyszczenie jego krwią przelaną na krzyżu, symbolizowaną przez wino. Widoczne jest też nawiązanie do starotestamentowej i wczesnojudaistycznej symboliki obfitości wina jako znaku czasów ostatecznych (Iz 25,6, Am 9,13, Etiopska Księga Henocha 10,19, Apokalipsa Barucha syryjska 29,5). Niewykluczone jest też nawiązanie do greko-hellenistycznych przekazów o [[Dionizos]]ie. W ten sposób podkreśla, że jego zbawcze dzieło daje uczestnictwo w dobrodziejstwach życia wiecznego. Cud stanowi też antycypację eschatologicznej uczty, podobnie jak Wieczerza Pańska<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wilckens | imię = Ulrich | tytuł = Das Evangelium nach Johannes | wydawca = Vandenhoeck & Ruprecht | miejsce = Göttingen | data = 1998 | seria = Neue Testament deutsch | strony = 54–59 | isbn = 3-525-51379-8 | url = http://digi20.digitale-sammlungen.de/de/fs1/object/display/bsb00048509_00001.html|data dostępu=2015-04-18}}</ref>.
 
== Niezależni komentatorzy ==