Zjednoczenie Niemiec (1866–1871): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 81.200.54.203 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 83.23.88.121. |
Popups: Przywrócenie wersji autora Mix321 z dnia 2015-01-27 22:14:45 |
||
Linia 12:
W 1862 roku urząd [[premier]]a (a także ministra spraw zagranicznych) Prus objął [[Otto von Bismarck]], wyśmienity polityk, który potrafił wykorzystać słabości przeciwników. Rok wcześniej na tronie pruskim zasiadł [[Wilhelm I Hohenzollern|Wilhelm I]], dotychczas sprawujący regencję w zastępstwie ciężko chorego brata.
Bismarck, który pragnął zjednoczenia ziem niemieckich, zdawał sobie sprawę, że nie obędzie się bez starć zbrojnych. Dlatego też rozpoczął reformy i dążył do unowocześnienia armii pruskiej. Twórcą potęgi armii pruskiej był [[Helmut Karl Bernhard von Moltke|Helmut von Moltke]]. Decyzje Bismarcka budziły nieufność zarówno wśród społeczeństwa, jak i parlamentu. Polityk jednak odrzucał skargi mówiąc: „Nie odpowiadam przed wami, odpowiadam tylko przed
Austria była groźnym wrogiem, dlatego Bismarck przygotował rozgrywkę militarno-dyplomatyczną mającą na celu kolejno pozyskanie, a później sprowokowanie Austrii do wojny. W 1864 roku umyślnie spowodował konflikt z [[Dania|Danią]] ([[wojna duńska 1864 roku]]), zachęcając i obiecując Austrii wygraną. Tak też się stało. Koalicyjne wojska prusko-austriackie rozbiły duńską piechotę. Zawierając [[Traktat wiedeński (1864)|pokój z Danią]] w tym samym roku, Bismarck przeszedł do kolejnej części swojego planu. Na zdobytych ziemiach, graniczących z Austrią, nakazał mobilizację i ćwiczenia wojsk. Te, naruszając granicę prusko-austriacką, spowodowały wystosowanie w 1866 ultimatum z żądaniami przerwania manewrów wojskowych. Bismarck zignorował dokument, czego efektem w tym samym roku była [[Wojna siedmiotygodniowa|wojna prusko-austriacka]].
| |||