Anty-Katyń: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xx236 (dyskusja | edycje)
m Aleksandr
Xx236 (dyskusja | edycje)
link do tekstu rozporządzenia
Linia 4:
W opinii rosyjskiego historyka [[Inessa Jażborowska|Inessy Jażborowskiej]] problem anty-Katynia związany jest ze strachem przed wyjaśnieniem zbrodni katyńskiej i uznaniem odpowiedzialności za nią sowieckiego kierownictwa partyjno-państwowego<ref name="Woprosy">{{cytuj pismo|nazwisko=Яжборовская|imię=Инесса Сергеевна|tytuł=Катынское дело: на пути к правде|czasopismo=Вопросы истории|wydanie=№ 5, Май 2011|strony=22-35|url=http://hist-articles.livejournal.com/3308.html}}</ref>; wykorzystują go rosyjskie ugrupowania [[komunizm|komunistyczne]] i [[nacjonalizm|nacjonalistyczne]]<ref>[http://stary.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110813&typ=po&id=po37.txt Jest zamówienie na anty-Katyń] naszdziennik.pl, 13 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-13]</ref>.
 
Zjawisko to zostało zapoczątkowane rozporządzeniem prezydenta ZSRR [[Michaił Gorbaczow|Michaiła Gorbaczowa]] z 3 listopada 1990 roku, zawierającym polecenie zebrania archiwaliów o tych wydarzeniach z historii stosunków dwustronnych, w których straty poniosła strona sowiecka<ref name="Woprosy"/><ref name="polska-zbrojna.pl">{{cytuj pismo|nazwisko=Rezmer|imię=Waldemar|czasopismo=Polska Zbrojna|wydanie=13 (739)/2011|strony=64|issn=08674523|data=27 marca 2011|url=http://www.polska-zbrojna.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=11882:anty-katy&catid=116:historia&Itemid=145|tytuł=Anty-Katyń}}</ref><ref name="Przewoźnik s. 571">{{cytuj książkę|nazwisko=Przewoźnik|imię=Andrzej|tytuł=Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć|wydawca=Świat Książki|miejsce=Warszawa|data=2010|strony=571 |isbn=978-83-247-2036-1|nazwisko2=Adamska|imię2=Jolanta}}</ref> <ref>[http://elib.spbstu.ru/dl/327/Theme_11/Sources/Katin/archiv.htm#itogipv] </ref> W monografii Andrzeja Przewoźnika i Jolanty Adamskiej kwestie związane z "anty-Katyniem" zostały omówione w podrozdziale ''Rosjanie a Katyń. "Anty-Katyń"'', str. 571–583.</ref>, co miało osłabić wydźwięk komunikatu [[TASS|Agencji TASS]] o uznaniu zbrodni katyńskiej za przestępstwo [[Stalinizm|stalinowskie]]<ref name="polska-zbrojna.pl"/>. Wkrótce po tym w prasie i w czasopismach naukowych zaczęły się ukazywać artykuły o rzekomym wymordowaniu jeńców sowieckich przez Polaków, niektóre pod znamiennymi tytułami, jak np. ''Strzałkowo polski Katyń'', ''Czerwonoarmiści w piekle polskich obozów koncentracyjnych'', ''Tragedia zamordowanych w polskich lochach''<ref name="Przewoźnik s. 572">{{cytuj książkę|nazwisko=Przewoźnik|imię=Andrzej|tytuł=Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć|wydawca=Świat Książki|miejsce=Warszawa|data=2010|strony=572 |isbn=978-83-247-2036-1|nazwisko2=Adamska|imię2=Jolanta}}</ref>. Rosyjski konsul Boris Szardakow posunął się do wyrażenia 7 listopada 1994 roku w [[Kraków|Krakowie]] następującej opinii: {{cytat|Józef Piłsudski utworzył w 1920 r. obozy koncentracyjne dla jeńców wojennych – żołnierzy i oficerów Armii Czerwonej, w której zamordowano bez sądu 60 tys. osób, a z niektórych z nich Polacy robili sobie tarcze strzelnicze (...). Józef Piłsudski jest takim samym zbrodniarzem, jak Józef Stalin<ref name="Przewoźnik s. 572"/>.}}
 
W związku z opisywanymi artykułami, już w 1990 roku strona polska zaprosiła historyków radzieckich do badań w polskich archiwach, co nie spotkało się jednak z szerszym odzewem, natomiast w 1998 roku rosyjski prokurator generalny [[Jurij Czajka]] wystosował list do strony polskiej z prośbą o wyjaśnienie losów jeńców i wszczęcie śledztwa w sprawie [[ludobójstwo|ludobójstwa]]. W odpowiedzi minister [[Hanna Suchocka]] zwróciła uwagę na niestosowność użycia tego terminu i ponownie zaprosiła Rosjan do współpracy<ref name="Przewoźnik s. 573">{{cytuj książkę|nazwisko=Przewoźnik|imię=Andrzej|tytuł=Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć|wydawca=Świat Książki|miejsce=Warszawa|data=2010|strony=573|isbn=978-83-247-2036-1|nazwisko2=Adamska|imię2=Jolanta}}</ref>.