Leoncjusz (Lebiedinski): Różnice pomiędzy wersjami

|wyznanie = [[prawosławie|prawosławne]]

|inkardynacja = [[eparchia moskiewska miejska|Eparchia moskiewska]]

[[File:Russian Orthodox Bishops in Moscow 1873.jpg|thumb|250px|<center>Arcybiskup Leoncjusz na uroczystościach jubileuszu metropolity kijowskiego [[Arseniusz (Moskwin), metropolita kijowski|Arseniusza]] (siedzi trzeci z prawej)]]

'''Leoncjusz''', imię świeckie: '''Iwan Aleksiejewicz Lebiedinski''', (ros. ''Иван Алексеевич Лебединский'', (ur. [[22 stycznia]] [[1822]] w Nowej Kalicie –, zm. [[1 sierpnia]] [[1893]] w Czerkizowie) – rosyjski biskup [[prawosławie|prawosławny]].

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w [[Woroneż]]u z wyróżniającymi się wynikami. W [[1843]] wstąpił do [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]. 17 maja [[1847]], w czasie studiów, złożył śluby zakonne z imieniem Leoncjusz. 8 czerwca tego samego roku został [[hierodiakon]]em, zaś dziesięć dni później [[hieromnich]]em<ref name="ortho">[http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_1024 Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego]</ref>. Po uzyskaniu dyplomu akademii został w niej zatrudniony jako wykładowca i pomocnik rektora, po czym w tym samym roku 1847 przeniesiony do seminarium duchownego w Kijowie jako profesor teologii. 20 marca [[1851]] wyznaczono go inspektorem tegoż seminarium, zaś w roku następnym - inspektorem [[Kijowska Akademia Duchowna|Kijowskiej Akademii Duchownej]]. W [[1853]] otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]]. W latach [[1856]]-[[1857]]1856–1857 pełnił obowiązki rektora seminarium duchownego we [[Włodzimierz (miasto)|Włodzimierzu]], przez następny rok był przełożonym monasteru św. Antoniego w Niżnym Nowogrodzie i rektorem seminarium duchownego w tym mieście, wreszcie w [[1859]] został rektorem Petersburskiej Akademii Duchownej<ref name="ortho"/>.

W [[1860]] miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego eparchii petersburskiej z tytułem biskupa rewelskiego. Rok później wyjechał do [[Paryż]]a, by poświęcić wniesiony tam [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Paryżu|prawosławny sobór św. Aleksandra Newskiego]]. Był pierwszym rosyjskim hierarchą prawosławnym, który odbył wizytę duszpasterską do kraju Europy zachodniej<ref name="ortho"/>. 20 grudnia [[1863]] został przeniesiony na katedrę podolską. W swojej działalności w guberni podolskiej wspierał działalność bractw cerkiewnych, inicjował odbieranie katolikom kościołów i ich adaptację na cerkwie, domagał się również zamknięcia katolickiego seminarium duchownego w [[Kamieniec Podolski|Kamieńcu Podolskim]] i skasowania diecezji kamienieckiej. 8 kwietnia [[1873]] mianowany arcybiskupem, zaś w roku następnym przeniesiony do [[eparchia chersońska|eparchii chersońskiej]]<ref name="ortho"/>.

16 listopada 1875 mianowany arcybiskupem chełmsko-warszawskim, na co miała wpływ zyskana przez niego wcześniej opinia skutecznego propagatora prawosławia na terenach zamieszkanych przez katolików<ref name="ortho"/>. W momencie przyjazdu do [[Warszawa|Warszawy]] otrzymał zadanie zakończenia procesu reorganizacji eparchii (eparchia chełmsko-warszawska powstała w tym samym roku, przekształcona z warszawsko-nowogieorgijewskiej, po [[likwidacja unickiej diecezji chełmskiej|wcieleniu do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] [[diecezja chełmska (unicka)|byłej unickiej diecezji chełmskiej]])<ref name="mironowicz53">A. Mironowicz, ''Kościół prawosławny...'', s.53</ref>. Na urzędzie zastąpił arcybiskupa [[Joannicjusz (Gorski)|Joannicjusza]], prawdopodobnie zmuszonego do wyjazdu z Warszawy wskutek konfliktu z wpływowym środowiskiem duchownych przybyłych na zaproszenie władz carskich z [[Galicja (Europa Wschodnia)|Galicji]] w celu przygotowania masowej [[konwersja (religiachrześcijaństwo)|konwersji]] unitów chełmskich na prawosławie. Arcybiskup Leoncjusz odnosił się do Galicjan równie negatywnie (był zdania, że sprawę konwersji należało powierzyć duchowieństwu miejscowemu), jak jego poprzednik i w 1882 doprowadził do odwołania z Chełmszczyzny ich lidera, biskupa lubelskiego [[Marceli (Popiel)|Marcelego]]. Po tym wydarzeniu duchowieństwo przybyłe z Galicji przestało odgrywać istotną rolę w życiu Kościoła prawosławnego na ziemiach zaboru rosyjskiego<ref> W. Osadczy: ''Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji''. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 232-233232–233. ISBN 978-83-227-2672-3</ref>.

{{Poprzednik Następca|Pop=[[Irynarch (Popow)]]|Info=Biskup podolski 1863 -– 1874|Nast=[[Teognost (Lebiediew), metropolita kijowski|Teognost (Lebiediew)]]}}

{{Poprzednik Następca|Pop=[[Dymitr (Murietow)]]|Info=Biskup chersoński 1874 -– 1875|Nast=[[Joannicjusz (Gorski)]]}}

{{Poprzednik Następca|Pop=[[Joannicjusz (Gorski)]]|Info=Biskup warszawski 1875 -– 1891|Nast=[[Flawian (Horodecki)]]}}