Jabłko łąckie: Różnice pomiędzy wersjami

Jabłka łąckie charakteryzują się silną soczystością i rumieńcem, mocnym aromatem, a także stosunkowo wysoką kwasowością, określaną przez koneserów jako ''górska zielona nutka''. Niektóre odmiany mają nalot woskowy. Konsystencja miąższu zależy od odmiany - może być krucha średnio-zwięzła lub ścisła<ref name=JLPR>''Jabłka łąckie. Produkt regionalny'', Stowarzyszenie Łącka Droga Owocowa, folder promocyjny, 2014</ref>. Walory te nadaje owocom lokalny [[mikroklimat]]. Rdzawienie owoców jest tu stosunkowo małe. Większość łąckich sadów rośnie na stokach o nachyleniu 15°, umożliwiających najlepsze z możliwych rozłożenie rocznych temperatur. Owoce (jabłka, [[Śliwa|śliwki]] i [[Grusza|gruszki]]) w Kotlinie Łąckiej uprawiano już w XIII wieku i spławiano [[Wisła|Wisłą]] do [[Gdańsk]]a, a potem ekspediowano do innych krajów europejskich. W XVII i XVIII wieku [[sad]]y owocowe były już bardzo rozwinięte. W 1698 (według lokalnych protokołów) część [[chałupnik]]ów miała obowiązek zbioru owoców i dostarczania ich do dworów w ramach [[pańszczyzna|pańszczyzny]]<ref name=JLPR/>. Według legendy, miejscowy ksiądz Jan Piaskowy, nakazywał parafianom sadzenie drzewek owocowych, jako [[Pokuta (religia)|pokutę]] za [[grzech]]y. Corocznie wiosną obchodzone jest lokalnie Święto Kwitnącej Jabłoni<ref>Katarzyna Siwiec, Mieczysław Czuma, ''Zasmakuj w Małopolsce. Produkty regionalne'', Sekretariat Regionalny Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Województwa Małopolskiego, Kraków, 2013, s.12-13, ISBN 978-83-63091-97-2</ref>.