Wiktor (Siergiejew): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: drobne redakcyjne
Linia 59:
Od 1992 pracował jako katecheta w [[eparchia iżewska|eparchii iżewskiej i udmurckiej]]. Od 1993 śpiewał również w chórach najpierw cerkwi św. Mikołaja w Zawjałowie w Udmurcji, a następnie w [[sobór Trójcy Świętej w Iżewsku|soborze Trójcy Świętej w Iżewsku]]. 21 lipca 1993 w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Możdze arcybiskup iżewski i udmurcki [[Mikołaj (Szkrumko)|Mikołaj]] wyświęcił go na diakona. Ten sam hierarcha udzielił mu święceń kapłańskich 8 sierpnia 1993 w soborze Trójcy Świętej w Iżewsku<ref name="pat"/>. Został skierowany do pracy duszpasterskiej jako [[proboszcz]] parafii św. Michała Archanioła w Małej Purdze, zaś począwszy od czerwca 1994 był jednym z kapłanów służących w katedralnym [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku|soborze św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku]]. Od 2000 służył również w kaplicy zorganizowanej na terenie szpitala dla pracowników zakładów „Iżmasz”<ref name="pat"/>. W roku następnym w trybie zaocznym ukończył seminarium duchowne w Moskwie<ref name="pat"/>.
 
W 2003 otrzymał godność protojereja[[protojerej]]a, wtedy też powierzono mu kierowanie parafią Świętych Męczenników Carskich w Iżewsku. W roku następnym został proboszczem parafii Świętych Konstantyna i Heleny w Siełtach, Wniebowstąpienia Pańskiego w Uzi oraz Trójcy Świętej w Bałamazie. Od tego samego roku był również przewodniczącym oddziału misyjnego eparchii iżewskiej i udmurckiej. W 2006 ponownie został proboszczem parafii Świętych Męczenników Carskich, którym pozostawał przez dwa lata, do momentu, gdy został przeniesiony do parafii Przemienienia Pańskiego w [[Głazow]]ie, obejmując równocześnie funkcję dziekana dekanatu głazowskiego. Od 2011 był również proboszczem parafii Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” w Głazowie. W 2013 wrócił na stanowisko proboszcza parafii Świętych Męczenników Carskich w Iżewsku<ref name="pat"/>.
 
Od 2007 reprezentował eparchię iżewską w radzie Wszechrosyjskiego Prawosławnego Bractwa św. Jana Chrzciciela „Trzeźwość” oraz był jego koordynatorem w Okręgu Nadwołżańskim. W 2013 objął kierownictwo oddziałem ds. umacniania trzeźwości i profilaktyki uzależnień w eparchii iżewskiej, zaś w 2014 przeszedł na stanowisko kierownika oddziału służby społecznej i dobroczynności<ref name="pat"/>. 11 kwietnia 2014 złożył [[postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby mnisze]] na ręce [[archimandryta|archimandryty]] Juwenaliusz (Rożyna), przyjmując [[imię zakonne]] Wiktor, na cześć biskupa i [[nowomęczennik]]a [[Wiktor (Ostrowidow)|Wiktora (Ostrowidowa)]]<ref name="pat"/>.