Gaspar de Quiroga y Vela: Różnice pomiędzy wersjami

 

Pochodził z diecezji Ávila. W latach 30. XVI wieku studiował na Uniwersytecie w Salamance oraz w ''Colegio Mayor Santa Cruz'' w [[Valladolid]]. 13 kwietnia 1538 uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego. Następnie był profesorem w Colegio de San Salvador de Oviedo na Uniwersytecie w Salamance. W 1540 został wikariuszem generalnym archidiecezji Toledo i kanonikiem miejscowej kapituły katedralnej. Za pontyfikatu Pawła IV (1555–1559) był audytorem Hiszpanii w Trybunale Roty Rzymskiej. Podczas kilkuletniego pobytu w Rzymie poznał [[Ignacy Loyola|Ignacego Loyolę]], założyciela zakonu [[Jezuici|jezuitów]]. W 1559 król [[Filip II Habsburg]] mianował go wizytatorem królestwa Neapolu. Po wypełnieniu tej misji został mianowany członkiem Rady Najwyższej i Generalnej Inkwizycji (tzw. Supremy) oraz doradcę Rady Kastylii (1563). W latach 1567–1571 i ponownie w 1586 był przewodniczącym Rady Włoch.