Onufry Zagłoba: Różnice pomiędzy wersjami

| narodowość = {{flaga|POL}} Polak

}}

'''Jan Onufry Zagłoba''' herbu [[Wczele (herb szlachecki)|Wczele]] – postać literacka stworzona przez [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]] w [[Trylogia Sienkiewicza|Trylogii]]. Jest on ucieleśnieniem stereotypu polskiego [[szlachta|szlachcica]]: przejawia skłonność do trunków, pieniactwa, tromtadracji, mitomanii i lenistwa. Zarazem cechuje go wierność wobec towarzyszy, patriotyzm, dobroduszność i pomysłowość, która często ratuje go z opresji (słynne fortele). W kluczowych momentach uczestniczy w walnych bitwach ramię w ramię z towarzyszami. Dzięki tej wielowarstwowości jest jedną z najbarwniejszych postaci powieści i wprowadza do fabuły dużą dozę humoru.

 

 

== Dzieje postaci ==

Pojawia się już na początku ''[[Ogniem i mieczem]]'' w karczmie w [[Czehryń|Czehryniu]] i od razu daje się poznać jako hulaka i pijaczyna. O jego wcześniejszych przygodach wiadomo niewiele, ze wzajemnie ze sobą sprzecznych i często nieprawdopodobnych autorelacji. Twierdzi, że przemierzył wiele krajów, szczególnie na wschód od terenów [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]], mówi m.in. o [[Krym]]ie, Galacie, [[Turcja|Turcji]] i [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. W dalszym rozwoju akcji jest jednym z głównych bohaterów. Masakra Kurcewiczów, dokonana przez [[Jurko Bohun|Bohuna]], budzi w nim poczucie przyzwoitości. Wykrada [[Helena Kurcewiczówna|Helenę Kurcewiczównę]] z rąk Kozaka i ucieka z nią przez ziemie ogarnięte [[powstanie Chmielnickiego|powstaniem Chmielnickiego]]. Zaskarbia sobie tym dozgonną wdzięczność Heleny i Skrzetuskiego, którzy niejako "adoptują" go i tytułują "ojcem". Razem z [[Michał Wołodyjowski|Michałem Wołodyjowskim]], [[Longinus Podbipięta|Longinem Podbipiętą]] i [[Jan Skrzetuski|Janem Skrzetuskim]] tworzą kompanię przyjaciół i przeżywają wiele przygód. Bierze udział w obronie [[Zbaraż]]a, gdzie m.in. wsławia się zabiciem dowódcy [[Kozacy|kozackiego]] - Burłaja.