6 Armia (II RP): Różnice pomiędzy wersjami

| panstwo = {{Flaga|POL}} [[II Rzeczpospolita|II Rzeczpospolita Polska]]<br />[[Plik:Naval Ensign of Ukraine (1917–1921).svg|20px]] [[Ukraińska Republika Ludowa]]

'''6 Armia (6 A)''' - [[związek operacyjny]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], utworzony w trakcie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] rozkazem [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Wodza Naczelnego]] [[Generał|gen.]] [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] z 7 marca [[1920]].

Naprzeciwko pozycji armii stała 14 Armia [[JeronimIjeronim Uborewicz|Uborewicza]], w składzie: 41, 45 i 60 DS, I SBK i III Brygada Galicyjska [[Czerwona Ukraińska Armia GalicyjskaHalicka|CzUHA]], która [[24 kwietnia]] zbuntowała się i okopała się koło stacji [[Mytki]]. Sama operacja rozpoczęła się rankiem 25 kwietnia, lecz sama 6 Armia tylko wiązała siły wroga. Ruszyła dopiero gdy 14 A rozpoczęła odwrót związany z niepowodzeniami na zachód od [[Kijów|Kijowa]]. W tym czasie 18 DP wykorzystała lukę po buncie II Brygady Halickiej i zajęła [[Winnica (miasto)|Winnicę]], 12 DP [[Żmerynka|Żmerynkę]], a sojuszniczy Ukraińcy [[Mohylów Podolski|Mohylów]].

Na początku maja na froncie polsko-bolszewickim panował zastój. Dopiero w nocy z 5 na 6 maja rozpoczęło się natarcie na [[Kijów]], zakończone 7 maja wkroczeniem bez walki do miasta. Wówczas [[2 Armia (II RP)|2.]] i 6. armia zaczęły zbierać siły do uderzeń zaczepnych na południowym odcinku frontu, dokąd przybywały pierwsze oddziały [[1 Armia Konna|1 Armii Konnej]] [[Siemion Budionny|Budionnego]]. Ostatecznie jednak do końca maja trwał względny spokój, a pozycje 6 Armii przebiegały wzdłuż linii [[Geografia świata wiedźmina#Jaruga|Jaruga]]-[[Bracław]]-[[ŁypowiecLipowiec (obwód winnicki)|Lipowiec]].

27 maja inicjatywę przejęła [[Armia Czerwona]], atakując polskie pozycje wokół Kijowa i okolic na południe od niego. Dokonało się to w chwili niekorzystnej dla Polaków, gdyż 25 maja zreorganizowano wojska na ukraińskim teatrze działań, rozwiązując 2 Armię, jej jednostki przekazano 3. i 6. armii, które włączono w skład [[Front Środkowy (1920)|Frontu Ukraińskiego]]. To właśnie na styku tych formacji, na linii [[ŁypowiecLipowiec (obwód winnicki)|Lipowiec]]-[[Samhorodek]] obsadzonej 13 DP spadło uderzenie 6. dywizji Armii Konnej. Doprowadziło to do ciężkich i zażartych pięciodniowych walk, w których ostatecznie uczestniczyły: 13 DP i 1 DJ, wzmocnione kilkoma batalionami z odwodów Frontu Ukraińskiego oraz cała armia Budionnego (4, 6, 11 i 14 DK). Mimo początkowych klęsk (doszczętne wybicie 28 maja dwóch batalionów) ostatecznie wojska polskie osiągnęły sukces, okupiony jednak zużyciem odwodów.

Wobec niepowodzeń dowództwo polskie zdecydowało reaktywować 2 Armię, w której skład weszła wydzielona z 6 A 5 DP. Mimo sukcesów przez nią osiągniętych, Iwaszkiewicz 20 czerwca utracił Żmerynkę, a 28 czerwca powstał wyłom między armiami, zwiększony faktem cofnięcia linii 2. armii o 50 km w stosunku do innych formacji. Jednak nowy dowódca Frontu, gen. por. [[Edward Śmigły-Rydz|Edward Rydz-Śmigły]] postanowił skorzystać z sytuacji i przy okrążyć Budionnego 2 A i przy oskrzydleniu przez [[1 Dywizja Piechoty Legionów|1 DPLeg.]] (3 A) i [[18 Dywizja Piechoty (II RP)|18 DP]], która miała uderzyć na [[Równe]] i 30 czerwca doszło do walk spotkaniowych koło [[Hryców|Hrycowa]], które ostatecznie poprawiły sytuację 2 Armii. W tej sytuacji dowództwo sowieckiego [[Front Południowo-Zachodni (radziecki)|Frontu Południowo-Zachodniego]] (12 A, 14 A i 1 AK) zdecydowało o użyciu przeciwko dywizji gen. por. [[Franciszek Krajowski|Krajowskiego]] 45 DS wspomaganej przez brygadę kawalerii. Do starcia doszło w okolicach [[Zasław (Ukraina)|Zasławia]] i zakończyły się zwycięstwem polskim i czasowym zdobyciem Hrycowa, który dopiero 3 lipca został ostatecznie zdobyty.

W tym samym czasie na prawej linii wojsk Iwaszkiewicza doszło do przerwania frontu w rejonie [[Bar (miasto naobwód Ukrainiewinnicki)|Baru]] przez 60 DS i wejścia na tyły wojsk polskich przez 8 DK w [[PłoskirówChmielnicki (miasto)|Płoskirowie]], co doprowadziło do rozpoczęcia odwrotu na [[Zbrucz]]. 4 lipca 2 Armia utraciła [[Równe]], mimo to 5 lipca 18 DP zdobyła Zasław i połączyła się z XX BP z 5 DP z tejże armii. Następnie 8/9 lipca grupa gen. Krajowskiego rozpoczęła odwrót na [[Krzemieniec (miasto)|Krzemieniec]], w którym była bezskutecznie atakowana przez 11, 8 i 14 DK i 45 DS. Położenie 18. dywizji poprawiło się 10 lipca, gdy Budionny wezwał 14 DK w rejon Równego.

W związku z nowymi dyrektywami 6 Armia miała podlegać [[Front Południowy (1920)|Frontowi Południowemu]] i swoimi siłami wiązać Konarmię, by ta nie wspomogła Tuchaczewskiego w ''pochodzie za Wisłę''. Lecz dowództwo Frontu Południowo-Zachodniego miało inne plany - formacjami Budionnego zdobyć [[Lwów]] i przerzucić je do walki z wojskami [[Piotr Wrangel|Wrangla]] na [[KrymPółwysep Krymski|Krymie]]ie. W tym celu 19 sierpnia Armia Konna ruszyła na miasto, skąd po ciężkich walkach (jak np. [[bitwa pod Zadwórzem]]) wycofała się 20 sierpnia i po naleganiach Tuchaczewskiego skierowała się na Lubelszczyznę.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:06 Armia (II RP)}}