Epoka wiktoriańska: Różnice pomiędzy wersjami

Panowała wówczas słynna rygorystyczna [[moralność]], głosząca potrzebę ukrywania lub wręcz tłamszenia uczuć, przeciw czemu protestował m.in. [[KarolCharles Dickens|Charles Dickens]]. Wiktorian obowiązywało wiele [[Savoir-vivre|konwenansów społecznych]], do których musieli się dostosowywać. Idealna kobieta wiktoriańska to model „anioła w domu” – kobieta zarówno piękna, jak i zaradna, pracowita, odpowiedzialna, będąca strażniczką domowego ciepła i moralności. Panował też model kobiety upadłej (fallen woman), pozbawionej poczucia moralności. To kobieta, która zatraciła się w zbytkach i zgorszeniu cielesnym (w epoce wiktoriańskiej bardzo rozwinęła się [[prostytucja]]).

W niektórych dziedzinach sztuki długa stabilizacja polityczna przeistoczyła się w końcu w stagnację i zadowalanie się tą samą, stabilną i solidną, ale niewyszukaną twórczością. Za to literatura piękna rozkwitała. Ducha tej epoki oddają m.in. utwory [[KarolCharles Dickens|Dickensa]], [[siostry Brontë|sióstr Brontë]], [[Rudyard Kipling|Kiplinga]], [[Henry James|Henry’ego Jamesa]], [[Joseph Conrad|Josepha Conrada]], [[George Bernard Shaw|Shawa]], a z twórczości popularnej opowiadania o [[Sherlock Holmes|Sherlocku Holmesie]] [[Arthur Conan Doyle|Conan Doyle’a]].