Edward Gibson (polityk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 22:
Wykształcenie odebrał w dublińskim Trinity College. Uczelnię ukończył w [[1858]] r. Był członkiem College Historical Society, a w [[1883]] r. został jego prezesem. W [[1860]] r. rozpoczął praktykę adwokacką w irlandzkiej korporacji, a w [[1872]] r. został Irlandzkim Radcą Królowej. W [[1875]] r. został wybrany do brytyjskiej [[Izba Gmin|Izby Gmin]] jako reprezentant okręgu [[Okręg wyborczy Dublin University|Dublin University]]. W [[1877]] r. został członkiem Tajnej Rady Irlandii, a w [[1885]] r. brytyjskiej [[Tajna Rada Wielkiej Brytanii|Tajnej Rady]]. W tym samym roku otrzymał tytuł 1. baron Ashbourne i zasiadł w [[Izba Lordów|Izbie Lordów]].
 
W latach [[1877]]-[[1880]] był prokuratorem generalnym dla Irlandii. W [[1885]] r. został Lordem Kanclerzem Irlandii. Zrezygnował z tego stanowiska w lutym [[1886]] r., kiedy [[Premierzy Wielkiej Brytanii|premierem]] został [[Partia Liberalna (brytyjskaWielka Brytania)|liberał]] [[William Ewart Gladstone|Gladstone]]. Na swoje stanowisko powrócił po upadku tego rządu w sierpniu [[1886]] r. W [[1892]] r. Ashbourne ponownie utracił to stanowisko, kiedy liberałowie wygrali wybory parlamentarne. Odzyskał je po powrocie konserwatystów do władzy w [[1895]] r. i sprawował je do upadku konserwatywnego gabinetu w [[1905]] r.
 
Od [[1868]] r. był żonaty Frances Marie Adelaide Colles. Para miała razem czterech synów i cztery córki. Najstarszy syn, [[William Gibson, 2. baron Ashbourne|William]], odziedziczył tytuł barona. Jedna z córkek Ashbourne'a, [[Violet Gibson|Violet]], dokonała w [[1926]] r. nieudanego zamachu na [[Benito Mussolini|Mussoliniego]].