Monaster Ipatiewski w Kostromie: Różnice pomiędzy wersjami

Według prawosławnej tradycji, zapisanej w 4 ćw. XVI w. w „Opowieści o Czecie”, monaster został założony ok. 1330 przez [[Tatarzy|tatarskiego]] księcia [[Czet]]a, który ciężko chory nawrócił się na [[chrześcijaństwo]] i w podzięce za wyzdrowienie ufundował [[cerkiew (budynek)|cerkiew]], przy której powstała wspólnota monastyczna. Legendę tę uważa się jednak za całkowicie pozbawioną historycznych podstaw<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Skrynnikow| imię = Rusłan| tytuł = Borys Godunow| wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy| miejsce = Warszawa| rok = 1982| strony = 9| isbn =83-06-00765-4}}</ref>.

 

 

Wiosną 1609 zabudowania klasztorne zajął drugi z Dymitrów Samozwańców, jesienią tego samego roku armia moskiewska odbiła monaster. [[14 marca]] [[1613]] [[Michał I Romanow|Michaił Romanow]], ukrywający się w Monasterze Ipatiewskim, został wybrany na nowego cara rosyjskiego. Po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] monaster został zamknięty, przed rozbiórką uratowało go uznanie za zabytek o wysokiej wartości artystycznej i historycznej oraz adaptacja na muzeum po II wojnie światowej. Rozebrana została jedynie jedna z cerkwi klasztornych.