Stanisław Puchalski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
r |
||
Linia 29:
Od lutego do października 1916 był następcą [[Karol Durski-Trzaska|Karola Durskiego]] na stanowisku komendanta Legionów Polskich. Nieprzychylny [[Józef Piłsudski|Józefowi Piłsudskiemu]], nie umiał z nim współpracować. Odwołany ze stanowiska komendanta Legionów, od 1917 dowodził [[12 Dywizja Piechoty Austro-Węgier|12 Dywizją Piechoty]], walcząc na [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowinie]]. 1 listopada 1917 został awansowany do stopnia stopień marszałka polnego porucznika ([[Język niemiecki|niem.]] ''feldmarschalleutnant''). Uczestniczył w walkach na froncie nad [[Piawa|Piawą]]. Mianowany przez ministra wojny Austro-Węgier komendantem wojskowym Przemyśla przybył do tego miasta 29 października 1918 roku. Obowiązki objął 1 listopada 1918 roku, lecz już w dniach 30 i 31 października współpracował z ustępującym komendantem miasta, tytularnym generałem piechoty Viktorem von Njegovan. Powołany na stanowisko dowódcy Wojska Polskiego w Galicji, w dniu 1 listopada zadeklarował przejście w szeregi Wojska Polskiego, swoją funkcję w armii Austro-Węgier przekazując gen. Stowasserowi<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.pilsudski.org/archiwa/dokument.php?nonav=&nrar=701&nrzesp=2&sygn=1&handle=701.180/4976| tytuł = Kolekcje Archiwalne Online. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce| data dostępu = 2015-01-24| autor = Stanisław Puchalski| opublikowany = | praca = Raport| data = 1918-11-07| język = pl}}</ref>. W dniu 4 listopada 1918 r. [[Walki o Przemyśl w 1918 roku|został internowany]] w Przemyślu przez siły ukraińskie. W niewoli, bez odpowiedniego rozeznania, podpisał rozkaz dla jednostek polskich, nakazujący im opuszczenie Przemyśla i powiatu przemyskiego, oraz oddanie ich w ręce ukraińskie<ref name=OP>[http://www.kki.pl/pioinf/przemysl/dzieje/pomnik_orlat/obrona/pom2.html Andrzej Szeliga, ''Obrona Przemyśla w 1918 r.''] {{lang|pl}} [dostęp 2011-12-16]</ref>. Polacy ([[Polska Organizacja Wojskowa|POW]]) nie zastosowali się do rozkazu i obronili Przemyśl. Polska komisja generalska rozpatrująca pod koniec 1918 zarzuty przeciwko Puchalskiemu – przed którą stanął na własne życzenie – uznała jego duże doświadczenie i wiedzę wojskową, jednocześnie stwierdzając, że "ze względu na słabe nerwy nie nadaje się do służby frontowej i samodzielnych komend"<ref>Piotr Stawecki, ''Słownik Biograficzny Generałów Wojska Polskiego 1918-1939'', Warszawa 1994, s. 268-269</ref>, i oddała go do dyspozycji Naczelnego Dowództwa.
18 marca 1919 został przyjęty w stopniu generała porucznika do Wojska Polskiego i przydzielony z dn 1 marca tego roku do Rezerwy Oficerskiej w Warszawie<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 37 z 3.04.1919 r.</ref>. Kierował Kursem Adiutantów Sztabowych i uczestniczył w pracach Komisji Weryfikacyjnej. 10 czerwca 1919 wyznaczono go na stanowisko dowódcy [[Wyższa Szkoła Wojenna|Szkoły Sztabu Generalnego]]. Równocześnie przewodniczył Centralnej Komisji Wyszkolenia WP (od 21 sierpnia) oraz kierował dywizyjnym Centrum Wyszkolenia w [[Lida|Lidzie]] (od 17 listopada). 10 lutego 1920 został zwolniony z funkcji komendanta SSG, a 10 marca otrzymał nominację na stanowisko szefa Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]] i członka [[Rada Wojskowa (II RP)|Rady Wojskowej]]. Funkcję szefa departamentu sprawował do listopada 1920. Z dn. 1 marca 1921 został przeniesiony – na własną prośbę – do [[Rezerwa|rezerwy armii]]<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 12.03.1921 r.</ref>, a z dn. 31 marca – w stan spoczynku z prawem noszenia munduru<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 40 z 23.11.1921 r.</ref>. 26 października 1923 Prezydent RP [[Stanisław Wojciechowski]] zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Zmarł 16 stycznia 1931 w Warszawie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Zmarli | czasopismo = [[Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych]] | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | strony = 171 | data = Nr 4 z 22 lutego 1932 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=72603}}</ref>. Został pochowany na tamtejszym [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]].
Stanisław Puchalski był żonaty z Luiginą Hächsman von Hochsam, z którą miał córkę Edytę (ur. 1904).
| |||