Wersja z 10:37, 19 gru 2014 edytuj Montignac (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 7756 edycji Merytoryczne i formalne ← poprzednia edycja		Wersja z 13:04, 22 cze 2015 edytuj anuluj edycję MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 835 068 edycji m MalarzBOT: Sobór Watykański II przeniesiono do Sobór watykański II następna edycja →
Linia 7: Według [[Watykan\|watykańskiej]] [[Kongregacja Nauki Wiary\|Kongregacji Nauki Wiary]], fakt konieczności posiadania mandatu kościelnego nie odbiera teologowi prawa do postawy krytycznej, krytycyzm nie jest jednak według tejże Kongregacji tożsamy z "duchem krytycznym", który naznaczony jest zwykle subiektywnymi emocjami i uprzedzeniami. Zgłębienie [[Objawienie\|Objawienia]] wymaga sięgania do właściwego rodzaju [[filozofia\|filozofii]] i innych nauk, które harmonijnie ujmują prawdę o człowieku, świecie i Bogu. Kryterium oceny tych nauk i ich narzędzi pojęciowych stanowi sama ''nauka objawiona''. W zastosowaniu tego kryterium pomaga ''[[łaska\|nadprzyrodzony]] zmysł [[Wiara (chrześcijaństwo)\|wiary]]'' obecny w Kościele. Razem z szacunkiem do chrześcijańskiego depozytu nauczania wiary teolog w swej refleksji ma być krytyczny, ma prowadzić swe badania racjonalnie, rzetelnie spełniając jej wymogi epistemologiczne - ponieważ [[teologia]] w ciągu swego istnienia stworzyła własny system wiedzy naukowej<ref>{{Cytuj pismo \| autor = Kongregacja Nauki Wiary \| tytuł = Instrukcja o powołaniu teologa w Kościele, 9-10 \| strony = 3}}</ref>. Przykładem teologów, którzy w XX w. utracili prawo do wykładania teologii katolickiej z powodu zbyt wielkich rozbieżności ich poglądów z [[Tradycja Apostolska\|Tradycją Apostolską]], byli m.in. niemieccy teolodzy [[Hans Küng]] oraz [[Uta Ranke-Heinemann]]. Historycznie, od początków drugiego tysiąclecia [[Chrześcijaństwo\|chrześcijaństwa]] ortodoksją teologów w Kościele katolickim zajmowała się [[inkwizycja]], która później została przekształcona w [[Święte Oficjum]], by w 1965 trakcie [[Sobór ~~Watykański~~watykański II\|Soboru watykańskiego II]] otrzymać nazwę [[Kongregacja Nauki Wiary]]. [[Plik:Bust of Paul Johannes Tillich (daylight).JPG\|thumb\|150px\| Rzeźba głowy [[Paul Tillich\|Paula Tillicha]], amerykańskiego teologa i chrześcijańskiego [[Egzystencjalizm (filozofia)\|filozofa egzystencjalisty]], pochodzenia niemieckiego. Uczony ten uznawany jest za jednego z bardziej wpływowych teologów [[Protestantyzm\|protestanckich]] XX w.]] Linia 29: === Bibliści === Biblista, który jest teologiem, nie może zająć niezaangażowanego poglądu na Biblię. Z jednej strony używa stojących do jego dyspozycji metod naukowych, badając teksty biblijne jako słowa ludzi, którymi posłużył się Bóg by wypowiedzieć swoje słowo - [[słowo Boże]]. Boskie autorstwo Biblii — które uznaje na podstawie [[Wiara (chrześcijaństwo)\|wiary]] — jest faktem podstawowym. Encyklika ''[[Divino afflante Spiritu]]'' papieża [[Pius XII\|Piusa XII]] oraz konstytucja ''[[Dei Verbum]]'' [[Sobór ~~Watykański~~watykański II\|Vaticanum II]] dały biblistom katolickim uprawnioną wolność w odniesieniu do najwyższego nauczycielskiego autorytetu Kościoła. Dotyczy to zwłaszcza stosowania w [[Krytyka biblijna\|krytyce biblijnej]] badającej ludzki aspekt [[Biblia\|Pisma Świętego]] takich samych reguł, jakie się stosuje w interpretacji każdego dzieła literackiego. Teksty te, od strony autorstwa ludzkiego podlegają potrójnej krytyce: tekstowej, literackiej oraz historycznej<ref>Por. {{Cytuj książkę \| rozdział = Krytyka biblijna \| autor r = Harrington W.J. \| autor = Tenże \| tytuł = Klucz do Biblii \| strony = 50}}</ref>. === Liturgiści === Liturgiści odegrali ogromną rolę w odnowie [[Liturgia chrześcijańska\|liturgicznej]] dokonanej po [[Sobór ~~Watykański~~watykański II\|Soborze watykańskim II]]. Według M. Skelley SJ trzema teologami, którzy wpłynęli na myśl i praktykę [[Liturgia chrześcijańska\|liturgiczną]] Kościoła katolickiego XX wieku byli: [[Odo Casel]], teolog benedyktyński z [[Opactwo Maria Laach\|opactwa Maria Lach]], holenderski dominikanin [[Edward Schillebeeckx]] OP oraz niemiecki jezuita [[Karl Rahner]]. Ci trzej teolodzy oprócz wielu innych, jak [[Louis Bouyer]], [[Yves Congar]], [[Jean Daniélou]] i inni, zmienili sposób rozumienia liturgii w Kościele XX w. poprzez badania nad takimi zagadnieniami jak ''teologia misterium'', Chrystus jako sakrament, Kościół jako sakrament, powszechność łaski, łaska jako samo-objawienie się Boga oraz natura znaków sakramentalnych<ref>Por. {{Cytuj książkę \|autor = Skelley M. [[Jezuici\|SJ]]\| tytuł = Modern Theologians, and Liturgical Renewal\| strony = 1248}}</ref>. == Historia ==

Teolog: Różnice pomiędzy wersjami