Alfa i Omega: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
m MalarzBOT: Sobór Watykański II przeniesiono do Sobór watykański II |
||
Linia 18:
Symbol alfy i omegi występował bardzo często w zdobnictwie starożytności chrześcijańskiej - zwłaszcza w epitafiach, gdzie był włączony w inskrypcje, oraz na przedmiotach użytkowych, takich jak monety, cegły i wazy, a także pieczęcie bulli papieskich, np. [[Hadrian II|Hadriana II]]. Symbol alfy i omegi występował także w rzeźbie, w mozaikach, w gliptyce i w iluminacjach. W rzeźbie pojawiał się najczęściej na sarkofagach i koptyjskich stelach nagrobnych, a także na dzwonach, kamiennych ramach okien i brązowych drzwiach ([[bazylika św. Sabiny]] na Awentynie), a także na przedmiotach kultu takich jak krucyfiksy. W mozaikach symbol alfy i omegi pojawia się np. w [[Kościół św. Apollinarego in Classe|Kościele św. Apolinarego in Classe]] i w baptysterium w [[Albenga|Albendze]]. Przykładem wykorzystania symbolu w iluminacjach jest ''Sakramentarz Gelazjański'' z VII w.; w księgach z Brandenburga z XIII w. symbol alfy i omegi występuje natomiast na oprawie.
W średniowieczu rozpowszechnił się żywy do dziś zwyczaj umieszczania symbolu alfy i omegi na przedmiotach liturgicznych, zwłaszcza [[paschał]]ach, na [[hostia]]ch i obok pierwszej litery kanonu mszalnego. Symbol alfy i omegi ma oznaczać sakralność tych przedmiotów. W sztuce średniowiecza symbol ten jest natomiast rzadki, a w sztuce nowożytnej zanika. Alfa i omega powróciły do sztuki chrześcijańskiej w wieku XIX (kiedy znalazły szerokie zastosowanie na szatach liturgicznych, ołtarzach i tabernakulach) a stały się bardzo powszechne po [[Sobór
== Zobacz też ==
| |||