Wersja z 09:17, 21 cze 2015 edytuj Jale (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 562 edycje →‎Śmierć: odławianie sensu z bełkotu Znacznik: VisualEditor ← poprzednia edycja		Wersja z 13:13, 28 cze 2015 edytuj anuluj edycję Pwjb (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 6195 edycji m →‎Życiorys: lit. następna edycja →
Linia 27: W listopadzie 1918 uczestniczył w organizacji [[Rząd Ignacego Daszyńskiego\|Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej]] w [[Lublin]]ie. Był jednym z redaktorów [[s:Manifest Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej z 7 listopada 1918\|manifestu Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej]] i wiceministrem propagandy w tym rządzie (6-11.XI.1918). W [[Rząd Jędrzeja Moraczewskiego\|rządzie Jędrzeja Moraczewskiego]] i następnych rządach naczelnik Wydziału Prasowego Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka\|wojny polsko-bolszewickiej]] w 1920 wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)\|Wojska Polskiego]]. 2 sierpnia 1920 ciężko ranny w ataku na [[Tłoczewo]], kiedy ze swoją sekcją 9. kompanii 201. pułku piechoty [[Dywizja Ochotnicza (II RP)\|Dywizji Ochotniczej]] „przedostał się na tyły nieprzyjaciela w ogniu flankowym”. Odznaczony [[Order Virtuti Militari\|Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari]]. W latach 1921-1925 wchodził do centralnych władz PPS. W 1921-25 członek Rady Naczelnej PPS (do 1923 sekretarz), w 1921 zastępca członka, a 1924-25 członek Centralnego Komitetu Wykonawczego (CKW PPS). Gorący ~~zwolennikiem~~zwolennik koncepcji federacyjnej [[Józef Piłsudski\|Piłsudskiego]]. Od 1921 redaktor naczelny „Trybuny” (organu teoretycznego PPS) i dyrektor Towarzystwa Wydawniczego „Ignis”, od 1923 członek [[Rada nadzorcza\|rady nadzorczej]] Spółdzielni Wydawniczo-Księgarskiej „Nowe Życie”. W 1925 delegat PPS na kongres [[Socjalistyczna Międzynarodówka Robotnicza\|Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej]] w [[Marsylia\|Marsylii]] (członek Komisji ds. Europy Wschodniej). W 1925 przebywał we Francji, gdzie współtworzył towarzystwo i pismo ''La Promethee'', głoszące ideę oderwania od ZSRR narodowości nierosyjskich ([[Prometeizm (polityka)\|prometeizm]]). W latach 1925-1927 dyrektor [[Instytut Badań Spraw Narodowościowych\|Instytutu Badań Spraw Narodowościowych]]. Jeden z czołowych publicystów socjalistycznych, publikował najczęściej na tematy narodowościowe w [[Robotnik (gazeta)\|Robotniku]] i Trybunie. Kandydował bez powodzenia do Sejmu z listy PPS w 1919 i 1922. W latach 1922-1927 zastępca posła z listy państwowej nr 2 (PPS). W latach 1919-1927 radny Miasta Stołecznego Warszawy z listy PPS. W 1921 założyciel Związku Zbliżenia Narodów Odrodzonych. Jeden z najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego. Po [[Przewrót majowy\|przewrocie majowym]] zorganizował Związek Polskiej Inteligencji Socjalistycznej. W 1927 wystąpił z PPS i zaczął organizować popierający rządy pomajowe [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem\|Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (BBWR)]]. Członek Wielkiej Rady BBWR, prezes regionalnej wileńskiej grupy posłów i senatorów BBWR. Działacz Konfederacji Ludzi Pracy. Zwolennik dożywotniej władzy prezydenta wybieranego spośród dwóch kandydatów: jednego wyznaczonego przez ustępującego prezydenta, a drugiego przez Zgromadzenie Narodowe. W latach 1927-1930 naczelnik Wydziału Wschodniego w Departamencie Politycznym [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)\|Ministerstwa Spraw Zagranicznych]]. W 1930 wybrany na posła na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (1930-1935)\|Sejm III kadencji]] z listy BBWR w okręgu nr 61 ([[Nowogródek]]). W Sejmie sprawował funkcję prezesa klubu parlamentarnego BBWR i wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. Zwolennik ugody polsko-ukraińskiej, typowany na stanowisko [[Województwo lwowskie\|wojewody lwowskiego]].

Tadeusz Hołówko: Różnice pomiędzy wersjami