Django Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami

Reinhardt nagrywał z wieloma amerykańskimi muzykami jazzowymi jak Adelaide Hall, Coleman Hawkins, Benny Carter i Rex Stewart (który później pozostał w Paryżu) i uczestniczył w [[jam-session ]]i radiowym przedstawieniu z Louisem Armstrongiem, a w późniejszych latach z [[DizzieDizzy Gillespie|DizziemDizzym Gillespiem]] we Francji. Reinhardt oraz Hot Club of France używali gitar Selmer Maccaferrim – pierwszych dostępnych gitar z wcięciem oraz później także usztywnianym aluminium gryfem. W 1937 roku amerykańska jazzmanka [[Adelaide Hall]] wraz ze swoim mężem [[Bert Hicks|Bertem Hicksem]] otworzyła klub nocny w [[Montmartre]], nazwany „La Grosse Pomme”. Do swoich występów zatrudniła także Quintette du Hot Club de France jako jeden z rezydujących zespołów. W pobliżu znajdował się także salon artystyczny [[R-26]], w którym Reinhardt i Grappelli regularnie występowali, rozwijając swój unikatowy styl muzyczny.

Po wojnie Reinhardt połączył się z Grappellim w Wielkiej Brytanii, I udał się jesienią 1946 roku na trasę po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] – debiutując w [[Cleveland Music Hall]] – jako gość specjalny wraz z [[Duke Ellington|Duke'iemDukiem Ellingtonem]] i jego orkiestrą, grając z wieloma znanymi muzykami i kompozytorami jak [[Maury Deutsch]]. Pod koniec trasy wystąpił dwa razy w [[Carnegie Hall]] – występ skończył się owacją publiczności i sześciokrotnym powrotem muzyka na scenę. Pomimo dumy, jaką Django odczuwał, grając z Ellingtonem (pisał o tym w jednym z dwóch listów do Grappellego), nie czuł się zintegrowany z zespołem, grywał tylko kilka utworów wsparty przez Ellingtona na koniec występu, bez większego spektaklu. Po zakończeniu trasy związał się z Café Society Uptown gdzie wsparty przez rezydujący zespół grał cztery solo dziennie, które przyciągały tłumy.

Django był jednym z pierwszych ludzi we Francji doceniających muzykę [[Charlie Parker|Charliego Parkera]] i DizziegoDizzy'ego GillespieGillespiego, których widział w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], lecz obaj byli podczas trasy. Obiecano mu pracę w Kalifornii, ale zmęczony czekaniem wrócił do Francji w lutym 1947 roku.