Juan de Lángara: Różnice pomiędzy wersjami

W roku 1793 na czele eskadry złożonej z 18 hiszpańskich okrętów liniowych, Lángara wspierał flotę brytyjską pod komendą [[Samuel Hood, 1. (wicehrabia Hood)|Samuela Hooda]] podczas operacji przejmowania arsenału francuskiej marynarki w [[Tulon]]ie (w okresie od sierpnia do grudnia 1793). Współpraca brytyjsko-hiszpańska naznaczona była wzajemną nieufnością oraz napiętą atmosferą. Podczas wizyty w porcie w [[Kadyks]]ie, w trakcie podróży po [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], brytyjski dowódca [[Horatio Nelson]] wyrobił sobie nieprzychylną opinię na temat hiszpańskich marynarzy. W tym czasie hiszpańska flota handlowa była niewielka, a załoga okrętów wojennych tylko w 10 procentach składała się z doświadczonych marynarzy.<ref>Gardiner s.86</ref> Podczas [[Oblężenie Tulonu (1793)|obrony Tulonu]] przed francuskimi siłami [[I Republika Francuska|republikańskimi]], narodowe uprzedzenia pomiędzy aliantami utrudniały współpracę w działaniach obronnych. Kiedy admirał [[Federico Carlos Gravina y Nápoli|Gravina]] został ciężko ranny, hiszpański generał-lejtnant Valdez zażądał, by obwołano go dowódcą sił koalicyjnych w miejsce admirała.<ref>Gardiner s.86</ref> Lángara postanowił wesprzeć rodaka w jego aspiracjach, wywierając nacisk na Anglików. W tym celu ustawił swój trójpokładowy okręt flagowy ''Reina Luisa'' obok angielskiego okrętu ''HMS Victory'', a dwa kolejne trójpokładowe liniowce – z przodu i po stronie drugiej burty brytyjskiego statku, otaczając go w ten sposób.<ref>Gardiner s.86</ref> Hood jednak nie uległ naciskom i zignorował tę próbę zastraszenia.