Jan Žižka: Różnice pomiędzy wersjami

Taktyka bojowa husytów nazywana przez Czechów vozová hradba a przez Niemców "Wagenburg" ( „ruchomy zamek na kołach”) polegała na tym, że kiedy oddziały husyckie napotykały wroga formowano ze swoich wozów kwadratowe lub koliste formacje, wozy łączono ze sobą przy pomocy łańcuchów zostawiając na flankach wozy z dyszlami wystającymi na zewnątrz, tak by w razie potrzeby można było szybko zaprzęczaprządz do nich konie.

Bitwy Husytówhusytów przebiegały w dwóch fazach. Faza pierwsza nastawiona była na obronę i odparcie ataku, w fazie drugiej ruszano do kontrataku. Kiedy pojawiała się okazja do kontrataku, łańcuchy wozów były szybko rozpinane a ich załogi ruszały do ataku pieszego na nieprzyjaciela. Starano się ustawiać Wagenburgiwagenburgi blisko głównych sił nieprzyjaciela i prowokowano go do ataku ostrzałem armatnim z wozów, bliskość szeregów wroga pozwalała na zadawanie dużych strat w ludziach już po pierwszych salwach artylerii.

Atakowano głównie od strony szybko rozpinanych wozów na flankach, dzięki temu środek pola był ciągle chroniony przez spięte wozy. Kontrataki te były niezwykle skuteczne , oddziały walczące z Husytami ponosiły ciężkie straty w ludziach i sprzęcie, na dodatek Husycihusyci często dobijali rannych wrogów i rzadko brali jeńców .