Antoni Listowski: Różnice pomiędzy wersjami

7 grudnia 1918 roku został mianowany przez Naczelnego Wodza [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] komendantem Rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 13 z 23 grudnia 1918 r., poz. 356.</ref>. Pięć dni później został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora piechoty ze starszeństwem z 13 września 1918 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko komendanta Rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 428.</ref>. W czasie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] został 5 stycznia 1919 r.roku dowódcą [[Grupa Poleska|Grupy Podlaskiej]] (Grupa Operacyjna „Podlasie” – od kwietnia przemianowana na „Poleską”) z zadaniem obrony linii [[Bug]]u od [[Włodawa|Włodawy]] do Wołczyn. 9 lutego zajął twierdzę w [[Brześć|Brześciu]], dzięki wynegocjowaniu opuszczenia jej przez wojska [[Niemcy|niemieckie]]. 3 czerwca 1919 roku został mianowany dowódcą [[9 Dywizja Piechoty (II RP)|9 Dywizji Piechoty]] i dowódcą [[Grupa Poleska|Frontu Poleskiego]], a w lipcu [[Front Wołyński|Frontu Wołyńskiego]]<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2134.</ref>. W marcu 1920 roku został dowódcą [[2 Armia (II RP)|2 Armii]], zastępując chwilowo [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] na stanowisku Naczelnego Wodza.