Wersja z 07:03, 27 maj 2015 edytuj The Polish Bot (dyskusja \| edycje) Boty 274 664 edycje m poprawiam zepsute przypisy ← poprzednia edycja		Wersja z 11:37, 6 sie 2015 edytuj anuluj edycję WTM (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 152 957 edycji poprawa linków do ujedn. i przek., usunięcie zbędnych linków do dat, WP:SK następna edycja →
Linia 1: '''Stanisław Paweł Kałużyński''' (ur. [[6 sierpnia]] [[1925]] ~~roku~~ w ~~[[Świerczów\|~~Świerczowie]], zm. [[6 stycznia]] [[2007]]) – profesor zwyczajny, doktor habilitowany, światowej sławy ałtaista, językoznawca i badacz kultury [[Azja Środkowa\|Azji Środkowej]] i [[Syberia\|Syberii]], mongolista i [[Jakucja\|jakutolog]], popularyzator wiedzy o [[Mongolia\|Mongolii]], w latach [[1970]]-[[2004]] członek komitetu redakcyjnego „Rocznika Orientalistycznego”, oraz w latach [[1974]]-[[2005]] serii „Prace Orientalistyczne”. Autor blisko 150 prac naukowych, wykładowca uniwersytecki. == Życiorys == Szkołę podstawową i dwie klasy gimnazjum ukończył w dwudziestoleciu międzywojennym w [[Tarnów\|Tarnowie]]. W czasie [[II wojna światowa\|II wojny światowej]] w latach [[1943]]-[[1944]] był związany z [[Armia Krajowa\|AK]]. Maturę zdał w [[1946]], studiował na kierunku bliskowschodnim w Instytucie Filologii Orientalnej [[Uniwersytet Wrocławski\|Uniwersytetu Wrocławskiego]]. W styczniu [[1951]] roku podjął jako magister pracę w Instytucie Orientalistycznym [[Uniwersytet Warszawski\|Uniwersytetu Warszawskiego]], w Katedrze Filologii Indyjskiej (obecnie Katedra Ludów Azji Środkowej). W [[1955]] roku uzyskał tytuł kandydata nauk, a rok później odbył roczny staż w [[Jakuck~~\|Jakucku~~]]u, [[Petersburg\|Leningradzie]] i [[Moskwa\|Moskwie]]. Efektem pobytu w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich\|ZSRR]] była uznana na świecie praca – ''„Mongolische Elemente in der Jakutischen Sprache''”, która umożliwiła Kałużyńskiemu habilitację, a w późniejszym okresie uzyskanie tytułu docenta. W [[1971]] roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w [[1979]] roku profesora zwyczajnego, na emeryturę przeszedł w [[1995]] r., mimo to do [[2006]] r. był wykładowcą w Zakładzie Turkologii i Ludów Azji Środkowej Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1972 roku należał do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza\|PZPR]]{{r\|O}}. W uznaniu zasług został uhonorowany między innymi tytułem doktora honoris causa Narodowego Uniwersytetu Mongolskiego w [[2006]] r. oraz wybrany na członka honorowego Mongolskiej Akademii Nauk. Był wieloletnim działaczem i członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych [[Polska Akademia Nauk\|PAN]] oraz zastępcą jego przewodniczącego w latach [[1971]]-[[1992]]. Był również członkiem [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie\|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]] (Wydział I Językoznawstwa i Historii Literatury) oraz zagranicznych towarzystw: Société Finno-Ougrienne i Societas Uralo-Altaica. ▼ ▲W uznaniu zasług został uhonorowany między innymi tytułem doktora honoris causa Narodowego Uniwersytetu Mongolskiego w [[2006]] r. oraz wybrany na członka honorowego Mongolskiej Akademii Nauk. Był wieloletnim działaczem i członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych [[Polska Akademia Nauk\|PAN]] oraz zastępcą jego przewodniczącego w latach [[1971]]-[[1992]]. Był również członkiem [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie\|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]] (Wydział I Językoznawstwa i Historii Literatury) oraz zagranicznych towarzystw: Société Finno-Ougrienne i Societas Uralo-Altaica. Został pochowany 19 stycznia 2007 r. na [[Cmentarz Bródnowski\|Cmentarzu Bródnowskim]] w [[Warszawa\|Warszawie]]. ▼ ▲Został pochowany 19 stycznia 2007 r. na [[Cmentarz Bródnowski\|Cmentarzu Bródnowskim]] w [[Warszawa\|Warszawie]]. Odznaczony m.in.: [[Order Odrodzenia Polski\|Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Zasługi\|Brązowym Krzyżem Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej\|Medalem Komisji Edukacji Narodowej]]{{r\|O}}. Władze mongolskie odznaczyły go między innymi: Medalem 50-lecia Mongolskiej Republiki Ludowej i Orderem Gwiazdy Polarnej (1995). Linia 20: * ''Imperium mongolskie'', Wydawnictwo Wiedza Powszechna {1970} * ''Klasyczny język mongolski'', Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa * ''Tradycje i legendy ludów Mongolii'', Wydawnictwo ISKRY, Warszawa 1978. * ''Tradycje i legendy ludów tureckich'', Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1977. * ''Tajna historia Mongołów : anonimowa kronika mongolska z XIII w.'' / przeł. z mong., wstępem i koment. opatrzył Stanisław Kałużyński ; oprac. graf. Andrzej Strumiłło. – Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 1970 {{Przypisy\|przypisy= Linia 29: == Literatura biograficzna == * Stachowski Marek: ~~"Słowo~~„Słowo ~~wstępne"~~wstępne”, [w:] Kałużyński Stanisław: ''Iacutica. Prace jakutoznawcze'', Warszawa 1995, ~~str~~s. 7-12 (+ wersja niemiecka: ~~str~~s. 13-19). == Linki zewnętrzne == * [http://www.wuw.pl/index.php?tresc=aktu&idaktu=151 Pożegnanie] {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Kałużyński, Stanisław}} [[Kategoria:Członkowie komitetów naukowych PAN]] [[Kategoria:Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] Linia 40: [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]] [[Kategoria:Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej]] [[Kategoria:Polscy językoznawcy]] [[Kategoria:Polscy ałtaiści]] [[Kategoria:Polscy mongoliści]] [[Kategoria:Urodzeni w 1925]] [[Kategoria:Zmarli w 2007]] [[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Bródnowskim]]

Stanisław Kałużyński: Różnice pomiędzy wersjami