Piotr Gamrat: Różnice pomiędzy wersjami

'''Piotr Gamrat''' herbu [[Sulima (herb szlachecki)|Sulima]] (ur. [[1487]] w [[Samoklęski (województwo podkarpackie)|Samoklęskach]] koło [[Jasło|Jasła]], zm. [[27 sierpnia]] [[1545]] w Krakowie) – [[biskupi gnieźnieńscy|arcybiskup gnieźnieński]]<!-- SPRAWDŹ TO MIEJSCE! (NIESPAROWANE NAWIASY KWADRATOWE) --> i [[prymas Polski]].

Studiował w [[Kraków|Krakowie]] i [[Rzym]]ie, [[proboszcz]] w [[Wyszków|Wyszkowie]] ([[1509]]), [[scholastyk]] [[płock]]i ([[1519]]), [[kanonik]] gnieźnieński ([[1526]]), [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekan]] płocki ([[1528]]), scholastyk [[Warszawa|warszawski]] ([[1529]]), [[prepozyt]] w Krakowie (u Św. Floriana) i Płocku (u Św. Michała).

[[29 stycznia]] [[1531]] mianowany biskupem kamienieckim, nie objął faktycznie urzędu. [[27 października]] [[1535]] przeniesiony do [[Przemyśl]]a, gdzie również nie rezydował. [[17 sierpnia]] [[1537]] przeniesiony do Płocka [[ingres]] odbył [[8 lutego]] [[1538]]. Już w lipcu [[1538]] mianowany biskupem krakowskim, a w styczniu [[1541]] arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski jednocześnie otrzymał przywilej zachowania diecezji krakowskiej, połączył tym samym w swojej osobie dwie najważniejsze diecezje w Polsce. Godności te zawdzięczał głównie królowej [[Bona Sforza|Bonie]], z którą blisko współpracował. Wykazał wielką aktywność w walce z [[reformacja w Polsce|reformacją]]. Przyczynił się do rozwoju [[kaznodzieja|kaznodziejstwa]]. Zreformował administrację dóbr kościelnych oraz szkolnictwo kościelne.

Niezależnie od aktywności w diecezji i w życiu politycznym prowadził świecki tryb życia. Prowadząc rozrzutny i rozpustny tryb życia był niepopularny wśród wielu współczesnych<ref>Tadeusz Łepkowski, ''Słownik historii Polski'', Warszawa 1973 str.104.</ref>. W latach [[1540]]-[[1545]] jego sekretarzem był [[Marcin Kromer]].