Wikipedia

WrestleMania III: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m WPCleaner v1.36 - Popr. błędy z WP:CHECK (Nagłówki bez końcowego znaku = - Przypis po kropce)
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
391 617 edycji
m Wrestlerzy - przenoszę hasła spod imienia i nazwiska pod ringname przy użyciu AWB
Linia 5:
|Motto gali = Bigger! Better! Badder!
|Motyw muzyczny = "Who's Zommin' Who?" - [[Aretha Franklin]]
|Promocja = [[World Wrestling EntertainmentWWE|World Wrestling Federation]]
|Brandy =
|Sponsor =
Linia 23:
|Gala następna2 =
}}
'''WrestleMania III''' była trzecią edycją gali [[pay-per-view]] [[WrestleMania|WrestleManii]], która została wyprodukowana przez [[World Wrestling EntertainmentWWE|World Wrestling Federation]]. Gala miała miejsce 29 marca 1987 na [[Silverdome|Pontiac Silverdome]] w [[Pontiac (Michigan)|Pontiac]] w [[Michigan]]<ref name=slam>{{cytuj stronę|url=http://slam.canoe.ca/Slam/Wrestling/Wrestlemania20/WrestleMania3.html|tytuł=Steamboat – Savage rule WrestleMania 3|last=Powell|first=John|work=Slam! Sports|publisher=[[Canadian Online Explorer]]|accessdate=2007-10-14}}</ref>.
 
Gala jest głównie znana z tego, że pobiła rekord w ilości fanów na stadionie otwartym w Ameryce - 93 173<ref name=slam/>. Gala jest określana jako szczyt wzrostu popularności wrestlingu w latach '80<ref name=slam/><ref name=MTV>{{cytuj stronę|url=http://newsroom.mtv.com/2010/03/29/wrestlemania-attendance/|tytuł=WrestleMania III Breaks Attendance Record: Wake-Up Video|last=Anderson|first=Kyle|publisher=[[MTV]]|accessdate=2010-09-08|date=2010-03-29}}</ref><ref name=about>{{cytuj stronę|url=http://prowrestling.about.com/od/wrestlemania/p/wm3.htm|tytuł=WrestleMania III|last=Cohen|first=Eric|publisher=About|accessdate=2007-10-19}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.canoe.ca/SlamWrestlingGuestColumn/schramm_99may7.html|tytuł=A history of crowds|last=Schramm|first=Chris|publisher=SLAM! Wrestling|accessdate=2007-07-27|date=1999-05-07}}</ref>. Rekord ten został pobity 14 lutego 2010 gdzie odbyło się NBA All-Star Game. Na [[Cowboys Stadium]] pojawiło się 108 713 fanów<ref name="AP recap">{{cytuj stronę|url=http://espn.go.com/nba/recap?gameId=300214032|tytuł=East wins in front of biggest crowd to watch hoops game |work=ESPN.com|publisher=ESPN Internet Ventures|date=February 14, 2010|accessdate=February 15, 2010}}</ref>. Federacja wygenerowała zyski w wysokości 1.6 miliona dolarów z samej sprzedaży biletów<ref>{{cytuj pismo|tytuł=Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation|publisher=[[Crown Publishing Group]]|last1=Assael|first1=Shaun|last2=Mooneyham|first2=Mike|page=72|year=2002|isbn=978-0-609-60690-2}}</ref>. Prawie milion fanów obejrzało galę w 160 telewizjach przemysłowych w północnej Ameryce<ref name=slam/>. Szacunkowa ilość oglądających przez pay-per-view wynosi kilka milionów ludzi i przychody z nadawania PPV wynoszą 10.3 milionów dolarów, bijąc rekord w owym czasie<ref>{{cytuj pismo|tytuł=Ringside: A History of Professional Wrestling in America|first=Scott M.|last=Beekman|publisher=Greenwood Press|year=2006|isbn=0-275-98401-X|page=128}}</ref>.
Linia 30:
Tak samo jak w przypadku poprzednich [[WrestleMania|edycji WrestleManii]], WrestleMania III była reklamowana kilka miesięcy z wyprzedzeniem. W głównej rywalizacji występowali [[André the Giant]] i [[Hulk Hogan]]. André odwrócił się przeciwko swojemu przyjacielowi, [[WWE World Heavyweight Championship|WWF Championowi]] Hoganowi<ref name=top21>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/top21|tytuł=Top 22 Matches in WrestleMania History|publisher=WWE|accessdate=2007-10-17|date=March 2007}}</ref>. Kiedy to Hogan otrzymał trofeum za bycie posiadaczem tytyłu od trzech lat<ref name=bigone>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/inside/listthis/ruggedroadstomania/roadstomania1|tytuł=The Big One|last=McAvennie|first=Mike|date=2007-03-30|accessdate=2007-10-19|publisher=WWE}}</ref>, André, jego dobry przyjaciel, przyszedł i gratulował zdobycia nagrody<ref name=80s38>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s|last=Shields|first=Brian|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-3257-9|page=38}}</ref>. Krótko potem, André zdobył znacząco mniejsze trofeum za bycie "niepokonanym w WWF przez 15 lat"<ref name=bigone/> i Hogan przyszedł do ringu pogratulować, lecz André był widocznie niezachwycony i podczas przemowy Hogana opuścił ring. Niedługo później podczas edycji talk-segmentu ''Piper's Pit'', [[Bobby Heenan]], długoletni rywal Hogana, został nowym menadżerem André<ref name=top25/>. André wtedy wyzwał Hogana do stoczenia pojedynku o tytuł na WrestleManii III i zaatakował Hogana, rwąc jego koszulkę i naszyjnik<ref name=slam/><ref name=80s26>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s|first=Brian|last=Shields|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-3257-9|page=26}}</ref><ref name=80s38/>.
 
Inną główną rywalizacją zmierzającą na galę była pomiędzy [[Ricky Steamboat|Ricky Steamboatem]]em i [[WWE Intercontinental Championship|WWF Intercontinental Championem]] [[Randy Savage|Randy Savagem]]m. Ich rywalizacja rozpoczęła się podczas pojedynku o tytuł pomiędzy tą dwójką, kiedy to Savage zaatakował Steamboata witającego się z fanami wokół ringu<ref name=slam/>. Savage popchnął Steamboata przez barierkę ochronną i wykonał elbow shota na gardło Steamboata, a po chwili zrzucił dzwon ringowy na gardło z górnej liny, kontuzjując jego krtań, przez co Steamboat został wysłany do szpiatala<ref name=slam/><ref name=top21/>. To rozpoczęło długą i gorzką rywalizację, która trwała sześć miesięcy, zawierając kilka krwawych pojedynków i ostatecznie miała mieć zakończenie na WrestleManii<ref name=top10>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20071015121445/http://findarticles.com/p/articles/mi_m0FCO/is_6_4/ai_98249762|tytuł=Mania madness: The top 10 matches from the fabled history of WWE's showcase event|last=Loria|first=Keith|publisher= Wrestling Digest|accessdate=2007-10-14|date=April 2003}}</ref>. [[George Steele|George "The Animal" Steele]] zawsze towarzyszył Steamboatowi, zaś Savage'owi towarzyszyła jego żona, [[Miss Elizabeth]]<ref name=top25>{{cytuj pismo|url=http://web.archive.org/web/20071015121440/http://findarticles.com/p/articles/mi_m0FCO/is_4_4/ai_94123536|tytuł=The main events: ladies and gentlemen, may we present the 25 most memorable matches in the last 25 years|last=Eck|first=Kevin|publisher=Wrestling Digest|accessdate=2007-10-14|date=December 2002}}</ref>.
 
Rywalizacja [[Billy Jack Haynes|Billy'ego Jacka Haynesa]] i [[Hercules (wrestler)|Hercules Hernandeza]] rozpoczęła się, gdy Bobby Heenan drażnił Haynesa, mówiąc mu, że to Hercules jest prawdziwym mistrzem ruchu full nelson; doprowadziło to do ataku Herculesa na Haynesa na ''Superstars of Wrestling'' i ostatecznie do walki na WrestleManii. Walka była reklamowana jako "Full Nelson Challenge"<ref name=wweresults/>.
 
Kolejną rywalizacją zmierzającą na galę była pomiędzy [[Harley Race|Harley Racem]]m i [[Junkyard Dog|Junkyard Dogiem]]iem. Kiedy to po [[The Wrestling Classic]] postanowiono utworzyć turniej [[King of the Ring]], Harley Race wygrał cały turniej i zaczął się określać jako "King" Harley Race, wchodząc do ringu z królewską koroną i peleryną przy klasycznej muzyce<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/superstars/halloffame/inductees/harleyrace/bio/|tytuł=Hall of Fame Bio: Harley Race|publisher=WWE|accessdate=2009-09-16}}</ref>. Po zdobyciu każdego ze zwycięstw, Race wymagał od przeciwnika pokłonu przed nim. Czasami, menadżer Race'a, Bobby Heenan, ciągnął za włosy rywala i zmuszał do wykonania tej czynności<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.kayfabememories.com/Wrestlers/WLrace-2.htm|tytuł=Harley Race Page 2|last=Owens|first=Chris|publisher=Kayfabe Memories|accessdate=2007-10-17}}</ref>. Junkyard Dog zaprotestował o byciu Race'a jako samozwańczy monarcha WWF, co doprowadziło do walki na ''Saturday Night's Main Event'', gdzie król i menadżer próbowali zmusić Junkyard Doga do wykonania pokłonu. Ostatecznie doprowadziło to do walki na WrestleManii ze stypulacją, iż przegrany będzie musiał wykonać pokłon wygranemu<ref name=wweresults>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/wm3/results/|tytuł=WrestleMania III Results|publisher=WWE|accessdate=2007-10-17}}</ref>.
 
26 stycznia 1987, [[The British Bulldogs]] stracili [[WWE World Tag Team Championship|WWF Tag Team Championship]] na rzez [[The Hart Foundation]] w walce, gdzie [[Dynamite Kid]] z kontuzją pleców musiał być zaniesiony do ringu przez [[Davey Boy Smith|Davey Boy Smitha]]a i nie brał fizycznie udziału w walce. [[Dangeroud Danny Davis|Danny Davis]] był sędzią i zezwalał na nielegalne ruchy drużynowe<ref name=HartFoundation>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/inside/titlehistory/worldtagteam/30445413212221|tytuł=Hart Foundation's first reign|publisher=WWE|accessdate=2007-07-26}}</ref>. Po otrzymaniu przerwy od występów, Bulldogs później kontynuowało rywalizację z The Hart Foundation, gdzie wraz z [[Tito Santana|Tito Santaną]] zmierzyli się przeciwko Hartom i sędziemu Dannym Davisem w sig-man tag team matchu na WrestleManii III<ref name=wweresults/>. Walka została określona jako revenge match, gdyż Santana wcześniej miał problemy z Davisem, gdzie będąc sędzią, pomógł Randy'emu Savage zdobyć tytuł Intercontinental.
 
Piosenkarz rockowy i obywatel Detroit [[Alice Cooper]] towarzyszył [[Jake Roberts|Jake'owi Robertsowi]] przy narożniku podczas meczu z [[The Honky Tonk Man|The Honky Tonk Manem]]em. The Honky Tonk Man zaatakował swoją gitarą Robertsa podczas segmentu ''The Snake Pit'', co doprowadziły do (storyline'owej) kontuzji karku Robertsa<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wrestlinggonewrong.com/video/igw_jtsr.html|tytuł=Honkey Tonk Man nearly kills Jake "The Snake" Roberts|publisher=Wrestling Gone Wrong|accessdate=2007-10-19}}</ref><ref name=mf228>{{cytuj pismo|last=Foley|first=Mick|tytuł=Have A Nice Day: A Tale of Blood and Sweatsocks|publisher=HarperCollins|year=2000|isbn =0-06-103101-1|page=288}}</ref>. Wydarzenie to zapoczątkowało faceturn Robertsa i ich walkę na WrestleManii.
 
Rywalizacja pomiędzy [[Adrian Adonis|Adrianem Adonisem]] i [[Roddy Piper|Roddy Piperem]]em rozpoczęła się, gdy podczas przerwy od występów Pipera, Adonis rozpoczął swój segment pod nazwą ''The Flower Shop'', które było parodią ''Piper's Pit''<ref>{{cytuj stronę|url=http://prowrestling.about.com/od/wrestlersnotinwweortna/p/roddypiper.htm|tytuł=Roddy Piper Biography|last=Cohen|first=Eric|publisher=About|accessdate=2007-10-17}}</ref>. Piper, który powrócił jako face, przez tygodnie dewastował segment Adonisa, co zakończyło się atakiem na jego osobę na jednym z ''Piper's Pit'' przez Adonisa, byłego ochroniarza Pipera - [[Bob Orton Jr.|Boba Ortona]] oraz [[Don Muraco|Dona Muraco]]. Wymieniona trójka pomalowała usta Pipera na czerwono i pozostawiła go samego wokół zniszczonej scenografii segmentu. W odpowiedzi, Piper kijem baseballowym zniszczył scenografię talk-showu Adonisa. Doprowadziło to do Hair vs. Hair matchu na WrestleManii III, które było ostatnią walką Pipera przed przejściem na emeryturę i zostaniem aktorem filmowym<ref name=80s26/>.
 
==Gala==
Linia 101:
Następną walką był Mixed Tag Team match, gdzie zmierzył się [[King Kong Bundy]] i jego drużyna karłów ([[Eric Tovey|Lord Littlebrook]] i [[Shigeri Akabane|Little Tokyo]]) przeciwko [[Hillbilly Jim|Hillbilly Jimmy'emu]] i jego drużynie karłów ([[Raymond Kessler|The Haiti Kid]] i [[Lionel Giroux|Little Beaver]]). Drużyna King Kong Bundy'ego została zdyskwalifikowana, gdy Bundy zaatakował Little Beavera, ponieważ Bundy nie mógł walczyć przeciwko karłom<ref name=wweresults/>.
 
"Loser Must Bow" match pomiędzy [[Junkyard Dog|Junkyard Dogiem]]iem i [[Harley Race|Harley'em Race]] (w/ Bobby Heenan i [[The Fabulous Moolah]]) był następny. Przed walką, [[Gene Okerlund]] przeprowadził wywiad z Heenanem, Racem i Moolah na backstage'u, gdzie Moolah przewidywała, iż Junkyard Dog będzie musiał złożyć pokłon Harley'owi<ref name=m87/>. Bobby dał Moolah koronę i powiedział jej, żeby założył ją Race'owi po meczu, "As only the Queen of Wrestling can do"<ref name=m87/>. Junkyard Dog wszedł do ringu przy wielkiej owacji publiczności w Silverdome<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/wm3/|tytuł=WrestleMania III|accessdate=2007-10-19|publisher=WWE}}</ref>. Podczas walki, dwójka atakowała się naprzemiennie, lecz Race próbował wykonał headbutt na Dogu, co jednak mu się nie udało. Następnie Race zebrał w sobie na tyle sił, aby wykonać belly to belly suplex, podczas gdy Junkyard Dog był rozproszony przez Heenana, co dało mu zwycięstwo. Poprzez stypulację, Dog wykonał mały ukłon i po chwili zaatakował Harley'a stalowym krzesełkiem, a następnie zabrał królewski płaszcz i opuścił ring z owacją na stojąco<ref name=slam/><ref name=results/>.
 
Kolejną walką był tag team match, gdzie [[The Dream Team (profesjonalny wrestling)|The Dream Team]] (w/ [[John L. Sullivan (wrestler)|Luscious Johnny V]] i [[Dino Bravo]]) zmierzyli sie przeciwko [[The Fabulous Rougeaus]]. [[Raymond Rougeau]] rozpoczął mecz walcząc z [[Brutus Beefcake|Brutusem Beefcake]]. Później zamienili się z partnerami i [[Greg Valentine]] pojedynkował się z [[Jacques Rougeau|Jacquesem Rougeau]], a Bravo przyglądał się na walkę poza ringiem. Raymond wykonał sleeper hold na Valentine, a Beefcake wspiął się na narożnik i przypadkowo zaatakował partnera poprzez double axe handle. The Rougeau Brothers wykonali na Valentine ruch drużynowy, lecz sędzia kłócił się z Brutusem. Walka się zakończyła, gdy Dino Bravo wszedł do ringu i zaatakował Raymonda przypinającego Valentine'a, co Greg wykorzystał i zdobył przypięcie<ref name=m87/>. The Dream Team przez większość walki kłóciło się między sobą, przez co Greg Valentine i Dino Bravo odeszli z ringu sami, bez Beefcake'a<ref name=factstats>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/wm3/factsstats/|tytuł=WrestleMania III Facts and Stats|publisher=WWE|accessdate= 2007-10-14}}</ref>.
 
Nagranie z wywiadem z [[Roddy Piper|Roddy Piperem]]em zostało wyświetlone, gdy Piper wychodził do ringu by zmierzyć się z [[Adrian Adonis|Adrianem Adonisem]], któremu towarzyszył [[Jimmy Hart]], w retirement matchu<ref name=m87/>. Piper i Adonis rozpoczęli walkę atakując się nawzajem paskiem Pipera. Adonis wykonał sleeper hold na Piperze w środku ringu i przerwał chwyt myśląc, że wygrał mecz. Kiedy Jimmy Hart wszedł do ringu celebrować z Adonisem, Brutus Beefcake wszedł do ringu aby pomóc Piperowi, a po chwili Piper zaatakował Adonisa i wykonał swój sleeper hold<ref name=80s49>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s|last=Shields|first=Brian|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-3257-9|page= 49}}</ref>. Piper zdobył zwycięstwo i po skończeniu meczu, Brutus wszedł ponownie do ringu i obciął włosy Adonisa, podczas gdy Piper przytrzymywał Jimmy'ego Harta<ref name=slam/><ref name=results/>. Po oprzytomnieniu przez Beefcake'a i widząc siebie w lusterku, Adonis zniszczył owe lusterko i zaczął gonić Pipera wokół ringu dopóki nie opuścił areny będąc skrępowanym wraz z Hartem, który użył swojej kurtki do zasłonięcia głowy Adonisa<ref name=80s49/>.
 
Następną walką był sześcio-osobowy tag team match, gdzie zmierzyli się były sędzia [[Dangerous Danny Davis|Danny Davis]] (w jego debiucie jako wrestler WWF) i [[WWE World Tag Team Championship WWE|WWF Tag Team Champions]], [[The Hart Foundation]] przeciwko [[The British Bulldogs]] i [[Tito Santana|Tito Santanie]]. The Bulldogs miało wiele near-falli, lecz [[Jim Neidhart]] często ratował sytuację. Po tym, jak Bulldogs i Santana otoczyli Davisa, cała szóstka zaczęła brawl w ringu. Danny Davis wziął megafon Jimmy'ego Harta i zaatakował [[Davey Boy Smith|Davey Boy Smitha]]a, a następnie przypiął i zdobył zwycięstwo dla drużyny<ref name=m87/>.
 
W następnej walce miał miejsce debiut na pay-per-view [[Butch Reed|Butch Reeda]]a, który zmierzył się z [[Koko B. Ware|Koko B. Warem]]m. Reed zwyciężył wykonując rollup po wysokim cross-body od Koko. Po walce, menadżer Reeda, [[Slick (wrestling)|Slick]] wszedł do ringu i zaatakował Koko B. Ware'a swoim kijkiem, lecz Tito Santana szybko wszedł do ringu i powstrzymał Slicka, niszcząc jego odzież. Slick wycofał się, lecz Reed powrócił do ringu tylko po to, aby otrzymać double dropkick od Koko i Santany.
 
Następną walką był title match o [[WWE Intercontinental Championship|WWF Intercontinental Champion]], gdzie posiadacz pasa, [[Randy Savage]] (w/ [[Miss Elizabeth]]) zmierzył się z [[Ricky Steamboat|Ricky Steamboatem]]em (w/ [[George Steele]]). Mecz trwał niespełna piętnaście minut<ref name=top25/><ref name=top10/>. W pewnym momencie, Savage chciał użyć dzwonu ringowego jako broni, lecz został zatrzymany przez Steele'a, który znkokautował go z górnej liny narożnika<ref name=top25/>. Kiedy Savage próbował wymierzyć scoop slam na Steamboacie, Ricky skontrował to w small package i zdobył zwycięstwo, a także został nowym WWF Intercontinental Championem<ref name=top25/><ref name=top10/>, zaznaczając przy tym pierwszą zmianę mistrza IC w historii WrestleManii<ref name=factstats/><ref name=80s42>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s|first=Brian|last=Shields|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-3257-9|page=42}}</ref> Walka ta jest uznawana przez wielu za jedną z najlepszych w historii [[World Wrestling Entertainment|WWE]]<ref name=top25/><ref name=top10/><ref name=80s42/>.
 
W dziesiątek walce zmierzyli się [[The Honky Tonk Man]] (w/ Jimmy Hart) i [[Jake Roberts]], który na arenie był wraz ze swoim pytonem "Damienem" i [[Alice Cooper]] w jego narożniku. Kiedy Jake przygotowywał się do wymierzenia DDT, Jimmy Hart chwycił za nogi Robertsa i Honky Tonk Man przewrócił Jake'a i trzymając się za liny, przypiął go zwyciężając mecz<ref name=slam/><ref name=results/>. Po walce, Honky chciał zaatakować Jake'a swoją gitarą, lecz spudłował i trafił w narożnik, przez co będąc w nieciekawej sytuacji postanowił uciec z ringu, zostawiając Harta samego. Alice Cooper wszedł do ringu i wraz z Robertsem zaatakowali Harta wymierzając Full Nelson i wypuszczając Damiena w stronę Jimmy'ego<ref name=m87/>.
Linia 119:
[[The Iron Sheik]] i [[Nikolai Volkoff]] (w/ Slick) walczyli w kolejnym meczu przeciwko [[The Killer Bees (profesjonalny wrestling)|The Killer Bees]]. Slick nakazał wszystkim fanom okazanie szacunku przy śpiewaniu [[Hymn Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich|Hymnu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich]] przez Nikolai Volkoffa. Kiedy Volkoff zaczął śpiewać, [[Jim Duggan]] wszedł do ringu z jego deską, do której przyczepiona była Amerykańska flaga, wziął mikrofon i powiedział, że nie będzie odśpiewywał hymnu<ref name=m87/>. Podczas meczu, Duggan stał tuż obok ringu. Kiedy The Iron Sheik zapiął camel clutch na [[Jim Brunzell|Jimie Brunzellu]], Duggan, który gonił za Volkoffem wokół ringu i w końcu w środku ringu, zatrzymał się i zaatakował swoją deską Sheika na oczach sędziego, przez co Sheik i Volkoff wygrali przez dyskwalifikację.
 
W walce wieczoru, która była określana jako "biggest main event in sports entertainment"<ref name=main>{{cytuj stronę|url= http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/wm3/mainevent/|tytuł=WrestleMania III Main Event|publisher=WWE|accessdate=2007-10-14 }}</ref>, [[WWE World Heavyweight Championship|WWF Champion]] [[Hulk Hogan]] bronił tytułu przeciwko [[André the Giant|André'owi the Giant]] (w/ Bobby Heenan)<ref name=slam/>. [[Howard Finkel]] przedstawił specjalnego konferansjera, [[Bob Uecker|Boba Ueckera]], a także specjalną chronometrażystkę, [[Mary Hart]]. Fani mocno buczeli na André i rzucali w niego oraz Heenana różnymi śmieciami. W przeciwieństwie do nich, Hogan wszedł do ringu z wielką owacją<ref name=m87/>. Dwie minuty po rozpoczęciu meczu, Hogan spróbował wykonać bodyslam na André, lecz nie był w stanie podnieść The Gianta i prawie przegrał walkę, kiedy André upadł na niego i próbował go przypiąć<ref name=main/>. Po wymianie przewag, André wykonał Hoganowi Irish whip i próbował wykonać big boota na Hoganie, lecz Hogan skontrował clotheslinem, przez co gigant po raz pierwszy w meczu upadł. Następnie Hogan nabrał sił (tzw. "''Hulked up''") i wykonał scoop slam na ważącym 240kg240&nbsp;kg Gigancie, a także odbijając się od lin wykonał jego opatentowany ruch, czyli leg drop i przypiął André zwyciężając mecz i zachowując tytuł<ref name=top25/><ref name=ecw>{{cytuj pismo|tytuł=The Rise & Fall of ECW: Extreme Championship Wrestling|last=Loverro|first=Thom|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-1058-3}}</ref><ref name=main/>.
 
==Wydarzenia po gali==
Linia 126:
Randy Savage kontynuował pojedynkowanie się z Ricky Steamboatem o Intercontinental Championship w rewanżach na house shows. Steamboat stracił jednak tytuł w walce z The Honky Tonk Manem i niedługo po tym, Savage został babyfacem i rywalizował z Honky Tonk Manem o tytuł.
 
Dwadzieścia lat później, [[WrestleMania 23]] została zorganizowana na cześć WrestleManii III ponownie w okolicach Detroit, pokazując nagrania z WrestleManii III. Na niej wystąpiła również [[Aretha Franklin]] ("Who's Zoomin' Who?" od Franklin było motywem muzycznym WrestleManii III), która zaśpiewała "''[[America the Beautiful]]''", a [[Kane (wrestler)|Kane]] wykonał scoop slam na [[The Great Khali|The Great Khalim]]m<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.onlineworldofwrestling.com/results/wweppv/wrestlemania23.html|tytuł=WrestleMania 23|publisher=Online World of Wrestling|accessdate=2007-10-13}}</ref>. WrestleMania 23 miała największą ilość wykupień w historii WrestleManii, dopóki nie została przebita przez [[WrestleMania XXVIII|WrestleManię XXVIII]].
 
Również w 2007, WrestleMania III została ponownie wydana na [[DVD]]<ref name=DVD>{{cytuj stronę|url=http://slam.canoe.ca/Slam/Wrestling/Reviews/2007/05/07/4160986.html|tytuł=WrestleMania III re-release OK, but not extraordinary|first=Matt|last= McKinder|publisher=CANOE – Slam! Sports|accessdate=2008-01-03}}</ref>. Na DVD zawarto wywiady i mecze przed galą, w tym battle royal z ''[[Rezultaty z Saturday Night's Main Event#Saturday Night's Main Event X|Saturday Night's Main Event]]'' które wygrał Hercules i opcjonalne ciekawostki o gali<ref name=DVD/>.
Linia 153:
|Styp3 = Mixed tag team match
|Czas3 = 03:25
|Walka4 = [[Harley Race]] (w/ [[Bobby Heenan]] i [[The Fabulous Moolah]]) pokonał [[Junkyard Dog|Junkyard Doga]]a
|Styp4 = "Loser Must Bow" match
|Czas4 = 04:22
Linia 162:
|Styp6 = Hair vs. Hair match
|Czas6 = 06:14
|Walka7 = [[The Hart Foundation]] ([[Bret Hart]] i [[Jim Neidhart]]) i [[Dangerous Danny Davis]] (w/ Jimmy Hart) pokonali [[The British Bulldogs]] ([[Davey Boy Smith|Davey Boy Smitha]]a i [[Dynamite Kid|Dynamite Kida]]a) i [[Tito Santana|Tito Santanę]]
|Styp7 = 6-man tag team match
|Czas7 = 08:52
Linia 174:
|Styp10 = Singles match
|Czas10 = 07:04
|Walka11 = [[The Iron Sheik]] i [[Nikolai Volkoff]] (w/ Slick) pokonał [[The Killer Bees (professional wrestling)|The Killer Bees]] ([[B. Brian Blair|B. Brian Blaira]]a i [[Jim Brunzell|Jima Brunzella]]) przez dyskwalifikację
|Styp11 = Tag team match
|Czas11 = 05:44
|Walka12 = [[Hulk Hogan]] (c) pokonał [[André the Giant|André the Gianta]]a (w/ Bobby Heenan)
|Styp12 = Singles match o [[WWE World Heavyweight Championship|WWF Championship]]
|Czas12 = 12:01
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/WrestleMania_III”