Pacyfikacja Michniowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 43617394 autora 87.206.26.222 (dyskusja) Jak wskazano w uwadze jest to pisownia oryginalna. Patrz np. http://ipn.gov.pl/__data/assets/pdf_file/0006/115188/Kuryer-Calosc. |
→Geneza: drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
Michniów leży w [[Suchedniów (gmina)|gminie Suchedniów]], na skraju [[Płaskowyż Suchedniowski|Płaskowyżu Suchedniowskiego]]. Od wschodu, południa i północy wieś otaczają gęste lasy. Nieopodal miejscowości przebiega szosa łącząca [[Suchedniów]] z [[Bodzentyn]]em. W okresie niemieckiej okupacji Michniów zamieszkiwało ok. 500 osób. Wieś liczyła blisko 80 gospodarstw (ok. 250 budynków). Ze względu na fakt, iż tamtejsza ziemia nie sprzyjała [[Uprawa roli|uprawom]], wielu mieszkańców Michniowa było zatrudnionych poza rolnictwem – przy wyrębie lasów lub w okolicznych fabrykach [[Centralny Okręg Przemysłowy|Centralnego Okręgu Przemysłowego]]<ref name="Rocznik29166">{{Cytuj pismo |nazwisko = |imię = |tytuł = Terror hitlerowski na wsi kieleckiej. Wybór dokumentów źródłowych |czasopismo = Rocznik Świętokrzyski |wolumin =XV |wydanie = |data = 1988 |miejsce = Warszawa-Kraków|strony=29 i 166|issn = 0485-3261|doi =}}</ref>.
Michniów już od czasów [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] był znany z patriotycznych tradycji{{odn|Kaczanowski|2013|s=16–17}}. We [[Kampania wrześniowa|wrześniu 1939]] wielu mężczyzn z Michniowa walczyło w szeregach [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]. Jeden z nich, Józef Dulęba, znalazł się w gronie [[Ostatnia załoga Westerplatte|obrońców Westerplatte]]{{odn|K. Jedynak|2013|s=6}}. Jesienią 1939 roku mieszkańcy Michniowa udzielali pomocy [[Oddział Wydzielony Wojska Polskiego|oddziałowi majora „Hubala”]]{{odn|Kaczanowski|2013|s=29}}. We wsi szybko zawiązały się także pierwsze struktury ruchu oporu. Pochodzący z Michniowa ppor. Hipolit Krogulec ps. „Albiński” stał się jednym z pierwszych organizatorów [[Związek Odwetu|Związku Odwetu]] (ZO) na terenach [[Województwo kieleckie (II Rzeczpospolita)|województwa kieleckiego]].
Na początku 1943 roku Związek Odwetu został przekształcony w [[Kedyw (wojsko)|Kierownictwo Dywersji]] (Kedyw). Porucznik „Albiński”, który pełnił już w tym czasie stanowisko komendanta ZO w Okręgu Kieleckim AK, został mianowany pierwszym dowódcą okręgowego Kedywu<ref group="uwaga">Od początku zakładano jednak, że ze względu swój na niski stopień „Albiński” będzie sprawował tę funkcję tymczasowo – do czasu przysłania przez centralę wyższego rangą oficera. Patrz: {{odn|ref=nie|Kaczanowski|2013|s=35}}.</ref>. Tymczasem już w listopadzie 1942 dowództwo AK przerzuciło na Kielecczyznę trzech „[[Cichociemni|cichociemnych]]”. Byli to: ppor. [[Waldemar Szwiec]] ps. „Robot”, por. [[Eugeniusz Kaszyński]] ps. „Nurt” i por. [[Antoni Jastrzębski (cichociemny)|Antoni Jastrzębski]] ps. „Ugór”. „Cichociemni” otrzymali zadanie wzmocnienia lokalnych struktur dywersji. Na bazie placówki AK w Michniowie zorganizowali wkrótce pierwszy patrol bojowy Kedywu w Okręgu Kieleckim AK. „Cichociemni” kwaterowali początkowo w [[Ostojów|Ostojowie]], a następnie przenieśli się do Michniowa{{odn|M. Jedynak|2013|s=4}}. Skrzynkę kontaktową zorganizowano w domu kolejarza Władysława Materka, gdyż z racji swojego zawodu mógł on z powodzeniem pełnić funkcję łącznika. Rodzina Materków prowadziła także niewielki sklepik i nielegalną masarnię, z której część uboju przekazywano na potrzeby [[Partyzantka|partyzantki]]. Z patrolem Kedywu aktywnie współpracowali również inni mieszkańcy Michniowa – m.in. Władysław Malinowski (pełnił funkcję łącznika) oraz [[Wysiedlenia Polaków z Wielkopolski 1939-1941|wysiedlone z Wielkopolski]] małżeństwo „Daniłłowskich” (prawdziwe nazwisko Fagasińscy). We wsi zorganizowano nawet rusznikarnię oraz warsztat naprawczy broni i sprzętu{{odn|M. Jedynak|2013|s=4}}{{odn|Kaczanowski|2013|s=40}}.
| |||