Równanie Bernoulliego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Uściślenia podstawowego wzoru po burzliwej dyskusji z uczniami. M. Sokół
Linia 13:
Przy powyższych założeniach równanie przyjmuje postać:
 
:: <math> {e_mE_m} = {vmv^2 \over 2}+ghmgh+{p \over \varrho}=\mathrm{const}Vp </math>
gdzie:
* <math>\; e_mE_m \;</math> - energia jednostki masy płynucieczy,
* m - masa jednostkowej porcji cieczy
* <math>\; \varrho \;</math> - [[gęstość]] płynu,
* <math>\; v \;</math> - [[prędkość]] płynu w rozpatrywanym miejscu,
* <math>\; h \;</math> - wysokość w układzie odniesienia, w którym liczona jest [[energia potencjalna]],
* <math>\; g \;</math> - [[przyspieszenie ziemskie|przyspieszenie grawitacyjne]],
* V - objętość jednostkowej porcji cieczy
* <math>\; p \;</math> - [[ciśnienie]] płynu w rozpatrywanym miejscu.
 
Poszczególne człony równania to kolejno: [[energia kinetyczna]], [[energia potencjalna]] grawitacji, energia ciśnienia.
 
Dzieląc obie strony równania przez m otrzymujemy najbardziej znaną formę równania Bernoulliego:
 
<math> {v^2 \over 2}+gh+{p\over \varrho}=\mathrm{const}={e_m} </math>
 
gdzie:
* <math>\; e_m \;</math> - energia cieczy przypadająca na jednostkę masy,
 
* <math>\; \varrho \;</math> - [[gęstość]] płynucieczy,
 
Energia jest stała tylko wówczas, kiedy element porusza się wzdłuż linii prądu. W rozważanym przypadku zapewnia to stacjonarność przepływu.