Kopenhaska interpretacja mechaniki kwantowej: Różnice pomiędzy wersjami

== Weryfikacja eksperymentalna ==

 

Eksperyment składał się ze źródła cząstek '''S''' sprzężonych do całkowitego pędu '''p'''₁ + '''p'''₂=0 wysyłanych w przeciwnych kierunkach. Źródło emituje cząstki o niskiej intensywności, co oznacza, że prawdopodobieństwo, że obie cząstki zarejestrowane na obu krańcach w tym samym czasie między którymi zaszła interakcja przed ich emisją jest wysokie.

Po obu stronach znajdują się szczeliny za którymi umieszczono detektory rejestrujące cząstki po przejściu przez szczeliny. Detektory pracują w koincydencji, co oznacza, że rejestrują jedynie te pary cząstek, które przeszły jednocześnie przez obie szczeliny. Niezależnie od interpretacji stwierdza się, że jeżeli cząstka 1. przejdzie przez szczelinę A, to 2. cząstka przejdzie przez szczelinę B, a oba detektory zarejestrują ten proces. Dalej z zasady nieoznaczoności wiemy, że rozrzut pędu każdej cząstki w kierunku osi pionowej do toru lotu będzie tym większy im węższa będzie szczelina.

 

 

Doświadczenie przeprowadzone przez Kima i Shiha<ref>Y.H. Kim, Y. Shih ''Experimental Realization of Popper's Experiment: Violation of the Uncertainty Principle?</ref>