Andrzej Batory: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Correct image
m wikizacja→ Cenotaf, nie nagrobek; Kardynał A. Batory zginał w Siedmiogrodzie
Linia 48:
Również w lipcu [[1584]] papież [[papież Grzegorz XIII|Grzegorz XIII]], chcąc uzyskać w królu polskim sojusznika w walce z Turcją, mianował królewskiego bratanka kardynałem diakonem, z tytułem Sancti Adriani in Foro (zmienionym w [[1587]] na Sancti Angeli in Foro Piscium). Wkrótce Batory powrócił na Warmię, ponownie przybył do Rzymu w [[1586]] jako królewski wysłannik do kolejnego papieża, [[papież Sykstus V|Sykstusa V]].
 
[[Plik:Nagrobek Batorych w Barczewie.JPG|250px|thumb|left|Nagrobek[[Cenotaf]] Andrzeja i Baltazara Batorych z [[Kościół św. Andrzeja Apostoła w Barczewie|kościoła św. Andrzeja Apostoła w Barczewie]]]]
Po śmierci Stefana Batorego [[kanclerz wielki koronny]] [[Jan Zamoyski]] wysunął kandydaturę kardynała Andrzeja na króla Polski, jednak inicjatywa ta upadła, spotykając się z silnym sprzeciwem. W [[1589]] Batory uzyskał polski [[indygenat]], obiecano mu również koadiutorię diecezji krakowskiej; ostatecznie jednak biskupem krakowskim został kardynał [[Jerzy Radziwiłł (biskup)|Jerzy Radziwiłł]]. [[23 marca]] [[1589]] Andrzej Batory, po śmierci biskupa Kromera, objął diecezję warmińską.
 
Wskutek braku święceń - jak wielu dawnych posiadaczy wyższych tytułów kościelnych - był świeckim zarządcą diecezji, ale interesował się także życiem kościelnym, wspierał zakony w duchu reformy [[sobór trydencki|soboru trydenckiego]]. W [[1594]] r. przeprowadził [[synod]] diecezjalny. Otaczał się na swoim dworze humanistami, sprowadził na [[Warmia|Warmię]] także wielu [[Węgrzy|Węgrów]]. Był miłośnikiem polowań. Ufundował w kościele franciszkanów w [[Barczewo|Barczewie]] własny (i brata) nagrobek[[cenotaf]] w stylu renesansowym (nie został jednak tam pochowany). Pozostawił bogaty księgozbiór, ale także długi, spłacane potem przez jednego z następców na tronie biskupim, [[Szymon Rudnicki|Szymona Rudnickiego]].
 
W [[1599]] roku stryjeczny brat [[Zygmunt Batory]] przekazał mu władzę w Siedmiogrodzie. Batory udał się tam, został jednak pokonany w trakcie walk o władzę w [[Bitwa pod Şelimbărem|bitwie pod Sybinem]] przez hospodara wołoskiego [[Michał Waleczny|Michała Walecznego]]. Podczas ucieczki do [[Mołdawia|Mołdawii]] kardynał Batory zginął zamordowany przez chłopów [[Szeklerzy|szeklerskich]].