Martine Aubry: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m kat.
m drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Polityk infobox
| polityk = Martine Aubry
| grafika = [[Plik:Martine Aubry - avril 2012 (3) crop.jpg|200px]]
| data urodzenia = [[8 sierpnia]] [[1950]]
| miejsce urodzenia = [[Paryż]]
| funkcja = I sekretarz [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partii Socjalistycznej]]
| partia = [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partia Socjalistyczna]]
| od = 25 listopada 2008
| do = 17 września 2012
| poprzednik = [[François Hollande]]
| następca = [[Harlem Désir]]
|2 funkcja = Minister spraw socjalnych Francji
|2 partia = [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partia Socjalistyczna]]
Linia 28:
 
== Życiorys ==
Urodziła się w Paryżu jako Martine Delors. Jej ojciec, [[Jacques Delors]], był francuskim ministrem finansów w czasie prezydentury [[François Mitterrand]]a, przewodniczącym [[Komisja Europejska|Komisji Europejskiej]] oraz niedoszłym kandydatem na prezydenta Francji<ref name="Wyrwany rywal">{{cytuj pismo |nazwisko = Smoczyński |imię = Wawrzyniec |autor link = Wawrzyniec Smoczyński |tytuł = Wyrwany rywal |url = http://www.polityka.pl/swiat/analizy/1519178,1,powrot-dsk-do-francji-ktora-szykuje-sie-do-wyborow-prezydenckich.read |czasopismo = [[Polityka (tygodnik)|Polityka]] |oznaczenie = |wolumin = |wydanie = 37(2824) |strony = 50–52 |data = 7 września 2011 |wydawca = |miejsce = |issn = |id = |data dostępu = 17 września 2011}}</ref>. Martine Aubry w 1972 została absolwentką [[Instytut Nauk Politycznych w Paryżu|Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu]] (''Sciences Po.''). Od 1973 do 1975 studiowała w ''[[École nationale d'administration]]''. Pracowała później w administracji rządowej.
 
W 1974 wstąpiła do Partii Socjalistycznej. 15 maja 1991 została mianowana ministrem pracy w rządzie [[premierzy Francji|premier]] [[Édith Cresson]]. Zajmowała to stanowisko także w gabinecie [[Pierre Bérégovoy|Pierre'aPierre’a Bérégovoy]] do 29 marca 1993, kiedy to kolejne wybory parlamentarne wygrała koalicja [[Zgromadzenie na rzecz Republiki|gaullistów]] i [[Unia na rzecz Demokracji Francuskiej|centrystów]].
 
W 1995 objęła stanowisko zastępcy mera [[Lille]]. W 1997 została posłanką do [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzenia Narodowego]] XI kadencji<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.assemblee-nationale.fr/11/tribun/fiches_id/308.asp|tytuł=Martine Aubry na stronie Zgromadzenia Narodowego XI kadencji|język=fr|data dostępu=17 września 2011|język=fr}}</ref>. Zrezygnowała jednak wkrótce z mandatu, obejmując urząd ministra spraw socjalnych w rządzie [[Lionel Jospin|Lionela Jospina]]. Jej główną reformą było wprowadzenie 35-godzinnego tygodnia pracy, prawa nazwanego od jej nazwiska ''Loi Aubry'' ("Prawo„Prawo Aubry"Aubry”). Reforma redukowała tygodniowy czas pracy z 39 do 35 godzin<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7740513.stm | tytuł = ''Profile: Martine Aubry'' | autor = | opublikowany = bbc.co.uk | data = 22 listopada 2008 | język = en|data dostępu=17 września 2011}}</ref>. Zrezygnowała z pracy w rządzie w związku z wyborem w 2001 na stanowisko [[mer (urzędnik)|mera]] miasta [[Lille]]. W 2008 i w 2014 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję.
 
W 2008 Martine Aubry wzięła udział w wyborach na funkcję I sekretarza [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partii Socjalistycznej]]. W pierwszej turze głosowania (20 listopada) zajęła drugie miejsce z wynikiem 34,5% głosów, za [[Ségolène Royal]] (popartą przez 42,9% delegatów). W drugiej turze wyborów z 22 listopada pokonała swoją konkurentkę, zdobywając 50,02% głosów (różnica 42 głosów). Wyniki te zostały zakwestionowane przez Ségolène Royal, która zażądała powtórnego przeliczenia głosów<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7741015.stm | tytuł = ''Royal demands French vote re-run'' | autor = | opublikowany = bbc.co.uk | data = 22 listopada 2008| język = en |data dostępu=17 września 2011| język = en}}</ref>. 25 listopada 2008, po powtórnym przeliczeniu głosów, Martine Aubry została oficjalnie ogłoszona nowym przewodniczącym Partii Socjalistycznej. Jednocześnie okazało się, iż pokonała Ségolène Royal różnicą 102 głosów na około 135 tys. głosujących<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article5234163.ece | tytuł = ''Martine Aubry wins France'sFrance’s Socialist opposition party battle'' | autor = | opublikowany = timesonline.co.uk | data = 26 listopada 2008| język = en |data dostępu=17 września 2011| język = en}}</ref>.
 
W 2010 w obliczu wyborów prezydenckich zaplanowanych na 2012 zawarła układ z [[Dominique Strauss-Kahn|Dominique'emDominique’em Strauss-Kahnem]], który w przypadku wygranej socjalistów miał zostać prezydentem Francji, ona zaś premierem<ref name="Wyrwany rywal" />. Po aresztowaniu Dominique'aDominique’a Strauss-Kahna wysunęła własną kandydaturę w wyborach prezydenckich. Prawybory prezydenckie w PS wygrał jednak [[François Hollande]]. 17 września 2012 zakończyła kierowanie Partią Socjalistyczną.
 
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==
* {{cytuj stronę | url =http://www.citymayors.com/mayors/lille-mayor.html | tytuł=Nota biograficzna na portalu CityMayors.com|język=en|data dostępu=17 września 2011|język=en}}
 
{{Rząd Édith Cresson}}
Linia 48:
{{Kontrola autorytatywna}}
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Aubry, Martine}}
[[Kategoria:Absolwenci École nationale d'administration w Paryżu]]
[[Kategoria:Absolwenci Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu]]