Pałac w Trzebiatowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: drobne redakcyjne |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m →Historia: Poprawiam linkowania po przenosinach Romanowowie przy użyciu AWB |
||
Linia 36:
Około 1285 budynki na grodzisku zostały przebudowane na klasztor żeński, w którym zamieszkały norbertanki z klasztoru w [[Mirosławice (województwo zachodniopomorskie)|Wyszkowie]]. Obok dawnego zamku wzniesiono kościół św. Mikołaja, który stał się świątynią klasztorną. W XVI wieku zakon trzebiatowskich norbertanek został sekularyzowany, a budynki poklasztorne przejęli książęta pomorscy z dynastii [[Gryfici|Gryfitów]].
W 1560 nastąpiła przebudowa klasztoru na renesansowy [[zamek]]. Od 1619 był on rezydencją księżnej Zofii von Schleswig-Holstein, wdowy po księciu pomorskim [[Filip II szczeciński|Filipie II]]. Po jej śmierci przeszedł na własność elektora brandenburskiego. Po pożarze w 1679 zamek został przebudowany. W 1690 na zamku w Trzebiatowie gościł krótko [[Fryderyk I Pruski]]. W 1761 służył za koszary wojsk rosyjskich. W latach 1750-1791 był własnością księcia [[Fryderyk Eugeniusz Wirtemberski|Fryderyka Eugeniusza Wirtemberskiego]]. Urodzili się tutaj król [[Fryderyk I Wirtemberski]] i arcyksiężna [[Elżbieta Wirtemberska (arcyksiężna)|Elżbieta Wirtemberska]], a dzieciństwo spędziła caryca [[Maria
W XVIII wieku dawny zamek Gryfitów został przebudowany w stylu klasycystycznym. W latach 1785-1790 w pałacu mieszkała [[Maria Wirtemberska|Maria z Czartoryskich Wirtemberska]], jej gościem bywał malarz [[Jan Rustem]], autor malowideł pałacowych<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Kosacki|imię=Jerzy|tytuł=Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik|wydawca=Sport i Turystyka|miejsce=Warszawa|data=2001|strony=150|isbn=83-7200-583-4|nazwisko2=Kucharski|imię2=Bogdan}}</ref>. W latach 1797-1811 pałac trzebiatowski był w posiadaniu feldmarszałka [[Gebhard Leberecht von Blücher|Gebharda von Blüchera]]. Później przeszedł na własność burmistrza Trzebiatowa, który zdecydował się na rozbiórkę części obiektu. W 1855 roku budynek utracił funkcje rezydencyjne. Przejął go Urząd Ziemski przeznaczając pałac na biura i mieszkania. Po I wojnie światowej obiekt został przystosowany na potrzeby trzebiatowskiej szkoły rolniczej.
| |||