Międzynarodowy Rok Geofizyczny: Różnice pomiędzy wersjami

Międzynarodowy Rok Geofizyczny był rozwinięciem koncepcji [[Międzynarodowy Rok Polarny|Międzynarodowego Roku Polarnego]], organizowanego dwukrotnie: odpowiednio 75 i 25 lat wcześniej (w związku z tym spotyka się czasem oznaczenie „III Międzynarodowy Rok Geofizyczny”{{r|Hornsund}}). Termin wybrano tak, aby badania przeprowadzić w trakcie maksimum [[aktywność słoneczna|aktywności słonecznej]]{{r|noaa}}. Prace koordynowała [[Międzynarodowa Rada Nauki]], która powołała w tym celu specjalną komisję. Początkowo udział w nim zadeklarowało 46 państw, ale z czasem liczba ta wzrosła do 67. Badania dotyczyły: aktywności słonecznej, fizyki [[jonosfera|jonosfery]], [[glacjologia|glacjologii]], [[grawimetria|grawimetrii]], [[Geomagnetyzm|magnetyzmu ziemskiego]], [[meteorologia|meteorologii]], [[oceanografia|oceanografii]], [[promieniowanie kosmiczne|promieniowania kosmicznego]], prowadzenia badań przy użyciu [[rakieta|rakiet]], [[sejsmologia|sejsmologii]], wyznaczenia długości i szerokości geograficznej (tj. precyzyjnych pomiarów [[geodezja|geodezyjnych]]) oraz [[Zorza polarna|zórz polarnych]] i [[Poświata niebieska|poświaty niebieskiej]]. Ponadto został powołany panel mający za zadanie wysłać [[sztuczny satelita|sztucznego satelitę]] na orbitę wokół Ziemi{{r|noaa|nas}}. Prace prowadzono w około 1200 stacjach badawczych{{r|pwn}}; w [[Antarktyka|Antarktyce]] powstało 28  nowych baz, w tym [[Stany Zjednoczone|amerykańska]] [[Amundsen-Scott]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecka]] [[Wostok (stacja antarktyczna)|Wostok]]{{r|Długosz}}.