Grigorij Zinowjew: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w zamożnej rodzinie żydowskiej<ref>''Żydzi odegrali znaczącą rolę w ruchu socjaldemokratycznym, dając mu wielu ważnych liderów ( [[Pawieł Akselrod|Akselroda]], Dejcza, [[Julij Martow|Martowa]], [[Lew Trocki|Trockiego]], Zinowjewa i [[Lew Kamieniew|Kamieniewa]], by wymienić zaledwie kilku. W 1905 roku [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratyczna Partia]] liczyła w Rosji 8 400 członków. Natomiast [[Bund (partia)|Bund]], partia żydowskich robotników, miała 35 000 członków.'' [[Orlando Figes]], ''Tragedia narodu. Rewolucja rosyjska 1891-1924'' Wrocław 2009, ''[[Wydawnictwo Dolnośląskie]]'', ISBN 978-83-245-8764-3, s. 164.</ref><ref>[http://www.sakharov-center.ru/asfcd/martirolog/?t=page&id=19028 ''Зиновьев Григорий Евсеевич'']</ref>, ojciec był właścicielem fermy mlecznej. Odebrał wykształcenie domowe. Członek [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|SDPRR]] od 1901 roku. Ze względu na zaangażowanie polityczne i przynależność do nielegalnej partii w 1902 wyemigrował z Rosji. Uczestniczył w kółkach socjaldemokratycznych w [[Berlin]]ie, [[Paryż]]u i [[Berno|Bernie]], poznał [[Włodzimierz Lenin|Lenina]] i [[Gieorgij Plechanow|Plechanowa]]. Od rozłamu w [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji]] na [[frakcja (polityka)|frakcje]]: [[Bolszewicy|bolszewików]] i [[Mienszewicy|mienszewików]] w 1903 - członek frakcji bolszewików. Studiował na wydziale chemii, potem prawa Uniwersytetu w [[Berno|Bernie]], studiów nie ukończył. Współpracował z bolszewickimi czasopismami, takimi jak ''Wpieriod'' ([[język rosyjski|ros.]] ''Вперёд''). Podczas [[Rewolucja 1905 roku|rewolucji 1905 roku]] wrócił do Rosji, był agitatorem partyjnym w [[Petersburg]]u, wybrany do petersburskiego komitetu SDPRR.

W latach 1921-1926 był członkiem Biura Politycznego KC partii bolszewickiej. Od 1923 roku wraz z Kamieniewem nawiązał bliską współpracę ze [[Józef Stalin|Stalinem]], jednak kiedy zdystansował się od niego, został oskarżony o frakcyjność i opozycyjność („Nowa opozycja”), co spowodowało przyłączenie się Zinowjewa do [[Lew Trocki|Trockiego]]. W 1926 roku został pozbawiony stanowisk. W latach 1927-1928 oraz 1932-1933 wydalony z partii. Prowadził podwójną grę ze Stalinem, o której ten doskonale wiedział, zręcznie wykorzystując go do swych celów. W 1935 został aresztowany i skazany na 10 lat więzienia, a potem, w kolejnym procesie, skazany na śmierć pod zarzutem spisku przeciwko Stalinowi. Wyrok wykonano 25 sierpnia 1936 roku.