Deklaracja z Balamand: Różnice pomiędzy wersjami

Komisja Wspólna składa się z wysokiej rangi hierarchów i uznanych [[teologia|teologów]] katolickich i prawosławnych, którzy obradują jako przedstawiciele swoich Kościołów – [[Kościół łaciński|Kościoła rzymskokatolickiego]] i poszczególnych [[cerkiew prawosławna|Cerkwi prawosławnych]]. Komisja, powołana wspólnym oświadczeniem [[Jan Paweł II|papieża Jana Pawła II]] i patriarchy Konstantynopola [[Dymitr I (patriarcha Konstantynopola)|Dymitra I]] w [[Konstantynopol]]u 30 listopada [[1979]], zaczęła pracę w [[1980]] nieformalnym jeszcze spotkaniem na [[Patmos]] i [[Rodos (wyspa)|Rodos]]. Do tej pory zebrała się dziesięć razy: w [[Monachium]] ([[1982]]), na [[Kreta|Krecie]] ([[1984]]), w [[Bari]] (Włochy, [[1986]] i [[1987]]), w Valamo ([[Finlandia]], [[1988]]), [[Freising]] ([[Niemcy]], [[1990]]), [[Balamand (klasztor)|Balamand]] ([[Liban]], [[1993]]) i [[Baltimore]] ([[Stany Zjednoczone|USA]], [[2000]]), [[Belgrad]] ([[Serbia]], [[2006]]), [[Rawenna]] ([[Włochy]], [[2007]])<ref>Por. Oficjalny dokument końcowy odbytej w Rawennie 10-ej sesji plenarnej {{cytuj stronę| url = http://www.zenit.org/article-21012?l=english| tytuł = Ecclesiological and Canonical Consequences of the Sacramental Nature of the Church: Ecclesial Communion, Conciliarity and Authority| data dostępu = 2010-08-26| autor = Międzynarodowej Komisji Wspólnej ds. Dialogu między Kościołem Rzymskokatolickim a Cerkwią Prawosławną| opublikowany = | praca = Statement of Joint Catholic-Orthodox Commission – archiwum Agencji Informacyjnej "Zenit"„Zenit”| data = | język = en}}</ref>.

Na początku lat 90. XX wieku, na wniosek prawosławnych uczestników obrad, Komisja zdecydowała się odejść od tematów ściśle teologicznych i zająć tematem, który można określić jako "techniczny"„techniczny”, mianowicie sposobem doprowadzenia do jedności katolicko-prawosławnej (''"metoda„metoda obecnych poszukiwań pełnej komunii"komunii”''). Owocem pracy Komisji Wspólnej nad tym zagadnieniem jest właśnie Deklaracja. Była ona poprzedzona oświadczeniem kończącym spotkanie we Freising, w którym odrzucono [[uniatyzm]] jako metodę poszukiwania jedności Kościoła. Następnie wspólny komitet koordynacyjny na obradach w [[Ariccia]] ([[Włochy]]) w czerwcu [[1991]] przygotował projekt dokumentu, przedyskutowany i zaakceptowany na spotkaniu Komisji w Balamand.