Męczennik chrześcijański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m popr. zapisu wstępu |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Męczennik chrześcijański''' (z [[język grecki|gr.]] μάρτυς, ''mártus'', [[łacina|łac.]] ''martyr'': „świadek”) – osoba, która oddała swoje życie za [[wiara religijna|wiarę]]. Do zaistnienia męczeństwa za [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]] konieczny jest prześladowca, który zadaje śmierć ze względu na nienawiść do wiary. Prześladowca działa bezpośrednio sam lub zleca tę czynność innej osobie
[[Plik:St-stephen.jpg|thumb|240px|[[Święty Szczepan|Święty Szczepan (Stefan)]], pierwszy męczennik chrześcijański (zm.~ok. 36).]]
Linia 53:
Pierwsze wzmianki o specjalnych grobach męczenników pochodzą z III wieku. Z II wieku pochodzą pierwsze wzmianki o nabożeństwach odprawianych przy ich grobach w rocznice ich śmierci.
Po legalizacji chrześcijaństwa za panowania Konstantyna kult męczenników zyskał na popularności. Szczególnym jego propagatorem był [[papież]] [[Damazy I]] (366-84). Wielu wiernych starało się zapewnić sobie pochówek w pobliżu grobu męczennika, aby zmartwychwstać razem z nim; często z nadgorliwości uszkadzano przy tym grób męczennika. W [[średniowiecze|średniowieczu]] popularne stały się długotrwałe, nierzadko wieloletnie pielgrzymki do różnych relikwii męczenników, szczególnie do miejsca ich największego skupienia
Krytyka kultu męczenników pojawiała się w całej historii chrześcijaństwa, a nasiliła się pod koniec średniowiecza (np. [[waldensi]] w XII w., [[husyci]] w XV w.). [[Reformacja]] całkowicie odrzuciła kult męczenników, jako sprzeczny z zasadą ''[[Pięć zasad protestantyzmu|Soli Deo gloria]]'', przy czym [[protestantyzm]] uznaje i otacza szacunkiem pamięć o osobach, które oddały swoje życie za wiarę.
| |||