Klemens Rudnicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Prawidłowe cudzysłowy „” przy użyciu AWB |
||
Linia 28:
== Życiorys ==
=== Młodość ===
Działał w [[Organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”|„Zarzewiu”]] i w [[Polskie Drużyny Strzeleckie|Drużynach Strzeleckich]]. Od sierpnia do września 1914 w [[Legion Wschodni|Legionie Wschodnim]], potem, jako podporucznik rezerwy został powołany do [[Armia Austro-Węgier|armii austriackiej]]; ciężko ranny nad [[Isonzo]]. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 służył w [[2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich|2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich]], a następnie jako dowódca Szwadronu KOP
=== Powrót do wyższej szkoły wojennej ===
Linia 38:
=== Jako Generalny Inspektor Sił Zbrojnych ===
Po demobilizacji w 1947 osiadł w [[Londyn]]ie. Od 1966 do śmierci był prezesem [[Zrzeszenie Kół Pułkowych Kawalerii|Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] oraz (od października 1980) [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych|Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych]]<ref>C. Lżeński, L. Kuawski, s.112.</ref>. Autor wspomnień ''
11 listopada 1990 roku Prezydent RP na Uchodźstwie, [[Ryszard Kaczorowski]] awansował go do stopnia generała dywizji.
== Rodzina ==
Żonaty. Rodzicami żony byli Feliks i Stanisława Scazighino. Teściowie wraz z bratową i jej dwoma synami Rogerem i Feliksem zostali deportowani w głąb [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Miał trzy córki: Lenę, Karolinę (Krzysię) i najmłodszą Stefanię. Żona i córka Karolina były żołnierzami [[Armia Krajowa|AK]].
== Ordery i odznaczenia ==
Linia 64:
{{SORTUJ:Rudnicki, Klemens}}
[[Kategoria:Członkowie Organizacji Młodzieży Niepodległościowej
[[Kategoria:Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie]]
|