Klemens Rudnicki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Prawidłowe cudzysłowy „” przy użyciu AWB
Linia 28:
== Życiorys ==
=== Młodość ===
Działał w [[Organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”|„Zarzewiu”]] i w [[Polskie Drużyny Strzeleckie|Drużynach Strzeleckich]]. Od sierpnia do września 1914 w [[Legion Wschodni|Legionie Wschodnim]], potem, jako podporucznik rezerwy został powołany do [[Armia Austro-Węgier|armii austriackiej]]; ciężko ranny nad [[Isonzo]]. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 służył w [[2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich|2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich]], a następnie jako dowódca Szwadronu KOP "Podświle"„Podświle”. Awansowany do stopnia majora w 1928. W latach 1929-1931 był słuchaczem Kursu Normalnego [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, przeniesiony został do Wyższej Szkoły Wojennej, na stanowisko wykładowcy taktyki ogólnej. Od kwietnia 1933 zastępca dowódcy [[7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich|7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich]]<ref>C. Leżeński, L. Kukawski, s.10.</ref><ref>T. Kryska-Karski, s. Żurakowski, s. 99.</ref>.
 
=== Powrót do wyższej szkoły wojennej ===
Linia 38:
 
=== Jako Generalny Inspektor Sił Zbrojnych ===
Po demobilizacji w 1947 osiadł w [[Londyn]]ie. Od 1966 do śmierci był prezesem [[Zrzeszenie Kół Pułkowych Kawalerii|Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] oraz (od października 1980) [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych|Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych]]<ref>C. Lżeński, L. Kuawski, s.112.</ref>. Autor wspomnień ''"Na„Na polskim szlaku"szlaku”'' wydanych w roku 1990 przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu.
 
11 listopada 1990 roku Prezydent RP na Uchodźstwie, [[Ryszard Kaczorowski]] awansował go do stopnia generała dywizji.
 
== Rodzina ==
Żonaty. Rodzicami żony byli Feliks i Stanisława Scazighino. Teściowie wraz z bratową i jej dwoma synami Rogerem i Feliksem zostali deportowani w głąb [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Miał trzy córki: Lenę, Karolinę (Krzysię) i najmłodszą Stefanię. Żona i córka Karolina były żołnierzami [[Armia Krajowa|AK]]. "Krzysia"„Krzysia” była sanitariuszką i zginęła w [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]].
 
== Ordery i odznaczenia ==
Linia 64:
 
{{SORTUJ:Rudnicki, Klemens}}
[[Kategoria:Członkowie Organizacji Młodzieży Niepodległościowej "Zarzewie"„Zarzewie”]]
[[Kategoria:Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie]]