Antagonisty receptora angiotensyny II: Różnice pomiędzy wersjami

'''Antagonisty'''{{#tag:ref|Taka jest poprawna forma (nie: ''[[antagonista (osoba)|antagoniści]]''), gdyż termin ''antagonista'' jest tutaj rzeczownikiem nieosobowym rodzaju męskiego i w związku z tym w liczbie mnogiej przyjmuje rodzaj męskorzeczowy<ref name="Miodek">{{Cytuj pismo | autor = Jan Miodek | tytuł = Antagoniści, antagonisty, a może antagony | czasopismo = Wiedza i Życie | data = listopad 1996 | url = http://archiwum.wiz.pl/1996/96113000.asp}}</ref><ref name="Poradnia">{{Cytuj stronę | url = http://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/antagonisty-i-agonisty;11771.html | tytuł = antagonisty i agonisty | data = 2011-01-20 | praca = Poradnia językowa | opublikowany = PWN | data dostępu = 2015-02-17}}</ref>. Przyjęte jest w piśmiennictwie naukowym "antagoniści".|group="uwaga"}} '''receptora angiotensyny II''', '''sartany''' – grupa leków o wspólnym mechanizmie działania polegającym na blokowaniu receptora angiotensynowego typu 1 (AT₁), co uniemożliwia działanie [[angiotensyna|angiotensyny II]] uwalnianej przez [[układ renina-angiotensyna-aldosteron]] i doprowadza do zablokowania rozwoju objawów uzależnionych od biologicznego działania angiotensyny, polegających na [[wazokonstrykcja|skurczu naczyń krwionośnych]], retencji sodu i płynów w organizmie (zależnego od [[aldosteron]]u), co z kolei powoduje wzrost [[opór następczy|oporu następczego]] i przerost lewej komory serca. Angiotensyna II zwiększa też ekspresję [[inhibitor aktywatora plazminogenu|inhibitora aktywatora plazminogenu]], co zmniejsza potencjał [[fibrynoliza|fibrynolityczny]] osocza i prowadzi do progresji [[miażdżyca|zmian miażdżycowych]].