Estadio de Chamartín: Różnice pomiędzy wersjami

Od momentu założenia klubu, piłkarze "Królewskich" mecze w roli gospodarzy rozgrywali na obiektach, których nie byli właścicielami: ''Campo de Estrada'', ''Campo de la plaza de toros y campo del hipódromo'', ''Campo de O'Donnell'' (w latach [[1912]]–[[1923]]) i ''Velódromo de Ciudad Lineal'' (w latach 1923–[[1924]]). Na początku [[Lata 20. XX wieku|lat. 20 XX wieku]] władze Realu Madryt podjęły decyzję o budowie nowego stadionu, który będzie należał do klubu. Funkcję projektanta powierzono [[Hiszpania|hiszpańskiemu]] architektowi i byłemu zawodnikowi ''José Maríi Castellanowi''. Prace budowlane rozpoczęły się w 1923, a zakończyły w roku następnym. Oficjalna inauguracja obiektu miała miejsce [[17 maja]] [[1924]], zaś w premierowym meczu "Królewscy" pokonali towarzysko [[Newcastle United F.C.|Newcastle United]] 3:2 (pierwszego gola zdobył ''Félix Pérez''). W trakcie wojny domowej w Hiszpanii stadion pełnił rolę obozu dla więźniów politycznych. Częściowo zniszczony został odnowiony za 300 000 peset. Ponownie otwarcie nastąpiło 22 października 1939 roku. Real Madryt pokonał wówczas Atlético Madryt 2:1. Ostatni mecz na Estadio de Chamartín rozegrano w dniu patrona Madrytu [[Izydor Oracz|św. Izydora Oracza]] ([[15 maja]] [[1946]]), a Real uległ 4:5 ''Club Deportivo Malaga''. Tuż po tym spotkaniu stadion został wyburzony, a "Królewscy" czasowo występowali na obiekcie [[Atlético Madryt]] ''Estadio Metropolitano de Madrid'', istniejącym w miejscu obecnego [[Estadio Vicente Calderón]]. W 1947 [[Real Madryt]] przeniósł się na nowo otwarty [[Estadio Santiago Bernabéu]], który początkowo - na cześć wyburzonego obiektu - nosił nazwę Nuevo Estadio Chamartín (Nowy Stadion Chamartin).

* Estadio de Chamartín został zamieszczony w grze [[FIFA 10]], jako jeden z klasycznych stadionów.