Wersja z 12:06, 18 lis 2015 edytuj Ignasiak (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 91 728 edycji m →‎Bibliografia: drobne techniczne ← poprzednia edycja		Wersja z 12:09, 18 lis 2015 edytuj anuluj edycję Ignasiak (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 91 728 edycji m drobne techniczne następna edycja →
Linia 36: * I kuria – wielkiej własności ziemskiej – 44 posłów (liczba wyborców wynosiła ok. 2 tys. osób, co daje ok. 50 wyborców na jeden mandat); * II kuria – izb przemysłowo-handlowych – 3 posłów (po jednym z każdej izby, których w Galicji było zaledwie 3, wybory odbywały się w systemie pośrednim, posłowie z tej kurii reprezentowali ok. 30 tys. osób, co daje ok. 9 tys. prawyborców na jeden mandat); * III kuria – większych miast – początkowo 20, od 1896 r. 23, a od 1900 r. 28 posłów~~<ref>S.~~ {{odn\|Grodziski~~, Sejm Krajowy Galicyjski, Warszawa~~ \|1993,\|s=25 t. II~~, s. 25.</ref>~~}}<ref>Poszczególne miasta miały po jednym mandacie, z wyjątkiem Lwowa (4, a od 1896 r. 6 mandatów) i Krakowa (3, a od 1896 4 mandaty). W 1900 r. dodano pięć okręgów, w których były połączone po dwa miasta.</ref> (prawo wyborcze otrzymywali jedynie nieliczni mieszkańcy miast, 2/3 podatników podatków bezpośrednich w danym mieście, wyborcy rad miejskich, inteligencja – było to od 22 do 64 tys. wyborców, co daje ok. 1–2 tys. wyborców na jeden mandat); * IV kuria – mniejszych miast i gmin wiejskich – 74 posłów (wybieranych w ofertach jednomandatowych, także tu prawo wyborcze związane było z cenzusem dotyczącym wielkości płaconego podatku oraz posiadali je uprawnieni do wybierania rad gminnych, technicy i kandydaci notarialni; wybory w tej kurii były pośrednie; liczba prawyborców wynosiła od 500 to 650 tys. osób, co daje ok. 7–9 tys. prawyborców na 1 mandat).

Sejm Krajowy (Galicja): Różnice pomiędzy wersjami