Ekonomiczna wartość dodana: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ekonomiczna wartość dodana''' (ang. '''Economic Value Added''' – '''EVA^TM''')<ref>[[skrótowiec|Akronim]] ten jest zarejestrowanym [[znak towarowy|znakiem towarowym]], własnością firmy doradczej Stern Stewart & Co.</ref> – miernik opracowany przez firmę Stern Stewart & Co. z [[Nowy Jork|Nowego Jorku]], określający wynik spółki z uwzględnieniem kosztu zaangażowanych kapitałów.

EVA jako miara wyników przedsiębiorstwa należała do zestawu narzędzi ekonomisty przez ponad dwieście lat. W swej istocie EVA jest miernikiem wyników działalności [[przedsiębiorstwo|przedsiębiorstwa]] różniącym się od większości innych tym, że potrąca z [[zysk]]u koszty całego kapitału zainwestowanego przez firmę. Stanowi szkielet kompleksowego zarządzania finansami i stymulującego systemu wynagrodzeń, który może ukierunkować każdą decyzję podejmowaną w firmie, poczynając od gabinetu [[zarząd]]u, a kończąc na hali produkcyjnej: może przekształcić kulturę przedsiębiorstwa, polepszyć życie zawodowe wszystkich członków organizacji, pozwalając im odnieść większy sukces, i pomóc pracownikom w pomnożeniu bogactwa akcjonariuszy, klientów oraz ich samych.

Ekonomiczna wartość dodana tworzy nową perspektywę, która pozwala menedżerom[[menedżer]]om inaczej spojrzeć na przedsiębiorstwo, dzięki czemu mogą wyraźniej dostrzegać ekonomiczne podstawy biznesu i podejmować lepsze decyzje, osobiście traktować sukces i niepowodzenia firmy – tak jak właściciel myśleć i postępować.

Peter Drucker w swoim artykule w [[Harvard Business Review]] z 1995 roku ujął to następująco: ''ekonomiczna wartość dodana opiera się na zasadzie, którą znaliśmy od dawna: to, co nazywamy zyskiem, pieniądze, które zostają na obsługę kapitału własnego, nie jest zazwyczaj żadnym zyskiem. Dopóki przedsiębiorstwo nie zarobi kwoty przewyższającej jej koszty kapitału, dopóty ponosi stratę. Nieważne, że płaci podatki, tak jakby osiągała prawdziwy zysk. Przedsiębiorstwo wciąż oddaje gospodarce mniej niż od niej bierze w postaci zasobów. (...) Nie dodaje bogactwa, ale je niszczy.'' Wielu dyrektorów przedsiębiorstw zapomniało o tej prostej zasadzie, ponieważ przyzwyczajano ich do koncentrowania się na tradycyjnych zyskach księgowych, od których potrąca się odsetki od zadłużenia, ale nie odejmuje wcale kosztu kapitału własnego. Co gorsza, większość menedżerów liniowych skupia się na [[zysk operacyjny|zysku operacyjnym]], który nie uwzględnia nawet opłat za [[kapitał obcy]]. Prawdziwe zyski zaczynają się dopiero wtedy, gdy koszt kapitału zostaje pokryty tak jak wszystkie inne koszty.

Ekonomiczna wartość dodana jest miernikiem tych prawdziwych zysków. Z matematycznego punktu widzenia równa się różnicy pomiędzy zyskiem operacyjnym po opodatkowaniu i odpowiednim kosztem kapitału zarówno obcego, jak i [[kapitał własny|własnego]]. To, co pozostaje, to wyrażona kwota, o którą zyski w danym okresie są wyższe lub o którą są niższe od kosztu całego kapitału, zainwestowanego dla ich osiągnięcia. Wielkość tę ekonomiści określają mianem dochodu rezydualnego, jest to reszta pozostała po pokryciu wszystkich kosztów. Ekonomiści nazywają ją również zyskiem ekonomicznym lub [[renta ekonomiczna|ekonomiczną rentą]]. W rzeczywistości obliczanie tego miernika jest nieco bardziej skomplikowane. Wymaga przede wszystkim kilku decyzji dotyczących tego, jak właściwie zmierzyć [[zysk operacyjny|zyski operacyjne]], kapitał i jak określić jego koszt.