Dywizjon artylerii konnej (II RP): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Artyleria konna po powstaniu dywizji kawalerii |
poprawa linków |
||
Linia 2:
'''Dywizjon artylerii konnej''' (dak) – [[pododdział]] [[artyleria konna|artylerii konnej]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego II RP]].
W latach 1921-1924 w Wojsku Polskim funkcjonowało dziesięć brygad jazdy. W każdej brygadzie był jeden dywizjon artylerii konnej. Dywizjony oznaczone były kolejnymi numerami rzymskimi, od I do X. Numeracja dywizjonów odpowiadała numeracji poszczególnych brygad jazdy. Po reformie kawalerii, którą przeprowadzili Generalny Inspektor Kawalerii gen. [[Tadeusz Rozwadowski]], gen. [[Władysław Sikorski]] i gen. [[Stanisław Haller]] w z 1924 r. i powstaniu dywizji kawalerii zmieniono także organizację artylerii konnej. Przy każdej dywizji utworzono dowództwo artylerii, któremu podlegały po dwa dywizjony artylerii konnej.Dowództwa kawalerii konnej przy dywizjach objęli: przy 1. DKaw – płk [[Witold Majewski (wojskowy)|Witold Majewski]], przy 2. DKaw płk [[Leon Dunin-Wolski]], przy 3. DKaw – płk [[Konstanty Adamowski]], przy 4. DKaw płk [[Antoni Heinrich]]<ref>Mariusz Patelski, Generał broni Tadeusz Jordan Rozwadowski żołnierz i dyplomata, Warszawa 2002</ref>.
Po reorganizacji w 1929 roku [[dywizjon]]y artylerii konnej przeszły pod bezpośrednie rozkazy dowódców [[brygada|brygad]] [[kawaleria|kawalerii]].
| |||