Rod Stewart: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rod Stewart''', (właśc. '''Roderick David Stewart'''; (ur. [[10 stycznia]] [[1945]] w [[Londyn]]ie<ref>[http://www.allmusic.com/artist/rod-stewart-p5533 allmusic ((( Rod Stewart > Biography )))<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>) – brytyjski piosenkarz [[rock]]owy i [[muzyka pop|popowy]]. Przedstawiciel takich stylów i gatunków, jak [[hard rock]], [[soft rock]], [[folk rock]] i [[country rock]], [[AOR]], [[blues rock]], [[biały soul]] i [[pop tradycyjny]]. Ciepły, aczkolwiek szorstki i charakterystycznie zachrypnięty głos, zdolności interpretacyjne, kompozytorskie i wyjątkowa osobowość sceniczna uczyniła go jednym z najpopularniejszych piosenkarzy drugiej połowy [[XX wiek]]u. Z urodzenia Anglik, jednak uważa się za Szkota. Szacuje się, że sprzedał łącznie ponad 250 milionów singli i płyt.

W [[1994]] roku Rod Stewart został wprowadzony do ''[[Rock and Roll Hall of Fame]]''<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.digitaldreamdoor.com/pages/best_halloffame.html| tytuł = Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 – 2010| data dostępu = 2010-05-01|opublikowany = digitaldreamdoor.nutsie.com| język =en}}</ref>.

Rod był najmłodszym z pięciorga dzieci Roberta i Elsie Stewart. Zarówno Rod jak i jego rodzina, byli wielkimi fanami [[Al Jolson]]a. W ich domu często rozbrzmiewała jego muzyka, a mały Rod kolekcjonował wszystkie jego nagrania i czytał książki o nim. Przyszły solista, w wieku 11 lat, zadecydował dołączyć ze szkolnymi kolegami, do małej grupki "The„The Kool Kats"..Kats”.

Stewart zaczął swoją muzyczną karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie [[Muzyka folkowa|folkowego]] piosenkarza [[Wizz Jones|Wizza Jones]], towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla RodaStewarta przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do [[Rhythm and blues|rhytm and bluesowej]] grupy [[Jimmy Powell & the Five Dimension]], w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy, nigdzie nie zagrzewając miejsca. DopieroPrzełom nastąpił w 1965, gdy dołączył do zespołu [[Steampacket]], uśmiechnęło się do niego szczęście. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty [[The Rolling Stones]] i The [[Walker Brothers]] w 1965. W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970, gdy Stewart był już znaczną gwiazdą. Gdy grupa rozpadła się w 1967, piosenkarz spróbował swego szczęścia w modnym wówczas repertuarze [[blues]]owym. Niedługo potem dołączył do grupy [[Jeff Beck|Jeffa Becka]]. Mimo że grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymią popularność. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z [[Ron Wood|Ronem Woodem]] przyłączył się do brytyjskiej grupy [[The Faces]]. Choć albumy grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie należyuznano je uznać za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart rozpoczął swojaswoją karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem okazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi poza wielkim przebojem "Maggie May", także został niezauważony. Dopiero trzeci album ''Every Picture Tells a Story'' stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były tak szybkie rockandrollowe piosenki, jak i refleksyjne rockowe ballady.

=== Zespoły ===

==== Rockowe początki 69. – 77.1969–1977 ====

W roku 1969 wydany został pierwszy album Roda Stewarta. W [[Stany Zjednoczone|USA]] nosił on nazwę ''The Rod Stewart Album'', natomiast w [[Europa|Europie]] – ''An Old Raincoat Won't Ever Let You Down''. Oba wydawnictwa różnią się jedynie projektem okładki, bowiem oba albumy miały po osiem takich samych utworów. Prawie w tym samym czasie opublikowana została płyta [[The Faces]] – ''First Step''. Po albumie ''Gasoline Alley'' (Rod zmienił obywatelstwo na amerykańskie, czego najprawdopodobniejszym skutkiem, była nazwa kolejnego, siódmego studyjnego albumu Roda – ''Atlantic Crossing'' z hitem "Sailing"„Sailing” na czele. 1976 to multiplatynowy, który również posiadał dwie okładki), w 1971 roku, został wydany ''Every Picture Tells a Story''. Był to album przełomowy. Plasował się on na 1 miejscu zestawienia najlepiej sprzedających się LP w Wielkiej Brytanii i USA, co stało się niespodzianką na skalę światową. Również singiel z tej płyty "Maggie„Maggie May"May”, długo okupował szczyty list przebojów. Potem ''Never A Dull Moment'' z "You Wear It Well" oraz ''Overture and Beginners''. W międzyczasie Rod odszedł od [[The Faces]]. ''Smiler'', osiągnął sukces podobny do tego z ''Every Picture Tells a Story''. W międzyczasie ''A Night on the Town'' i potrójnie platynowy ''Foot Loose & Fancy Free'' z "Hot Legs" na czele...

==== Disco 78. – 89.1978–1989 ====

''Blondes Have More Fun'' to kolejny zwrot – Rod adaptował do swojej muzyki elementy [[disco]], co na tej płycie, świetnie jest słyszalne, np. w "Da Ya Think I'm Sexy" – czołowym hicie z tego wydawnictwa. Rod coraz bardziej zwracał się ku [[disco]] i [[Nowa fala (muzyka)|new wave]]. Po ''Foolish Behaviour'', znów platyna za ''Tonight I'm Yours'' (1981) z przebojem "Young Turks". Cztery kolejne longplaye sprzedawały się bardzo słabo. Jednak w roku 1988 płyta ''Out of Order'' przyniosła zmiany na lepsze. To z tego albumu, pochodzi "Downtown„Downtown Train"Train”, za który wokalista otrzymał nominację do nagrody [[Nagroda Grammy|Grammy]].

==== Lata 90. – 00.1990–2000 ====

Lata 90. to raczej dobry okres dla Roda Stewarta. Nagrywał on w tym czasie ''Vagabond Heart'' (1991) z "The„The Motown Song"Song” i z "Rhytm„Rhytm of My Heart"Heart” na czele, ''Unplugged... and Seated [live]'' który w zasadzie jest zapisem koncertu Unplugged dla [[MTV]]; ''Spanner in the Works''; ''If We Fall in Love Tonight'' oraz ''When We Were the New Boys''. W XXI wiek, artysta wchodziwszedł z albumem ''Human''.

==== ''The Great American Songbook 01. – 05.'', 2001–2005 ====

Potem zaczęła się seria ''The Great American Songbook'' obejmująca ażobejmuje cztery płyty. ''It Had to Be You...'', to pierwsza z nich, na której znajdują się typowe amerykańskie standardy z lat 30. Rok późnej, (2003) została wydana kontynuacja ''As Time Goes By...'', która zwiera duety wokalisty m.in. z [[Cher]] ("Bewitched„Bewitched, Bothered and Bewildered"Bewildered”) i [[Queen Latifah]] ("As„As the Time Goes By...”). 18 października 2004 ukazujeukazała się trzecia płyta z serii ''The Great American Songbook'' – ''Stardust...''. Zawarte zostały na niej standardy jazzowe i swingujące amerykańskiej muzyki rozrywkowej lat 20. Po sukcesie dotychczasowej trylogii, została wydana ''Thanks for the Memory...'', czwarta płyta z serii ''The Great American...''. Jak się później okazało, "znalazło się" na niej wielu doborowych gości, takich jak: [[Elton John]], [[Chaka Khan]] czy [[Diana Ross]].

==== TeraźniejszośćOd i2006 przyszłość 06. – ...roku ====

W roku 2006 wydany został album ''Still the Same...: Great Rock Classics of Our Time'' z 14 wielkimi, rockowymi klasykami. Są to m.in. "Have„Have You Ever Seen The Rain"Rain” [[Creedence Clearwater Revival]], czy "Fooled„Fooled Around and Fell in Love"Love” [[Elvin Bishop|Elvina Bishopa]].

* 1981 [[Tonight I’m Yours|Tonight I'm Yours]]

* 1996 If We Fall in Love Tonight

* 2003 Encore: The Very Best of Rod Stewart, Vol. 2

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Stewart, Rod}}