Sejm Rozbiorowy (1773–1775): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
dr. meryt. Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 68:
W wyniku rozbioru Rzeczpospolita Polska Obojga Narodów straciła około 211,000 km² (30% swojego terytorium, o powierzchni około 733,000 km²) zamieszkałych przez około 4-5 milionów osób (około jednej trzeciej z 14 milionów zamieszkujących kraj przed rozbiorem)<ref name=":1" /><ref name=":13">Jerzy Lukowski; Hubert Zawadzki (20.09.2001). ''A Concise History of Poland''. Cambridge University Press. s. 97. <nowiki>ISBN 978-0-521-55917-1</nowiki>. </ref>. Pomimo, że terytorium przejęte przez Prusy było najmniejsze, to ze względu na jego duże znaczenie strategiczne i stopień rozwinięcia, rozbiór był dużym sukcesem Fryderyka II<ref name=":1" /><ref name=":4" /><ref name=":14">Norman Davies (24.02.2005). ''God's Playground A History of Poland: Volume 1: The Origins to 1795''. Oxford University Press. s. 392. <nowiki>ISBN 978-0-19-925339-5</nowiki>.</ref>. Prusy uzyskały kontrolę nad ujściem Wisły do morza, co miało fundamentalne znaczenie ekonomiczne. Austria zaanektowała tereny obejmujące Galicję o powierzchni 83 000 km². W obrębie zaboru austriackiego znajdowały się gęsto zaludnione i bogate obszary, a także dochodowe kopalnie soli w Bochni i Wieliczce. Rosja pomimo, że przyczyniła się do rozbioru własnego protektoratu, otrzymała największe (92 000 km²), ale najmniej ważne ekonomicznie, biedne i słabo zamieszkałe tereny na północnym-wschodzie<ref name=":1" /><ref name=":10" />.
Część postanowień sejmu rozbiorowego, które miały na celu osłabić króla, odniosła skutek wręcz odwrotny. Wprowadzona pięćdziesięcioletnia dzierżawa starostw wiodła do stosunków kredytowych, a utworzona Rada Nieustająca stała się stosunkowo sprawnym (min. ponieważ nie podlegającym zasadzie ''liberum veto'') organem władzy wykonawczej. Przyczyniło się to do stłamszenia samowoli magnaterii, która licznie wystąpiła przeciwko Radzie Nieustającej i nawet apelowała do carycy Katarzyny II o pomoc w
== Zobacz też ==
|