Albert I von Thurn und Taxis: Różnice pomiędzy wersjami

Książę Albert był najmłodszym z czworga dzieci Maksymiliana Antoniego von Thurn und Taxis i księżniczki [[Helena Karolina Wittelsbach|Heleny Karoliny Wittelsbach]]. Urodził się 8 maja 1867 roku w [[Ratyzbona|Regensburgu]]. Nie było mu dane poznać ojca. Książę Maksymilian Antoni zmarł kilka tygodni po jego narodzinach. [[Helena Karolina Wittelsbach]] zajęła się wychowaniem dzieci. Wraz z rodzeństwem wychowywał się książę Albert w pałacu książęcym w [[Ratyzbona|Regensburgu]]. Jak większość arystokratów tej doby ukończył studium o profilu powszechnym. Słuchał wykładów z dziedziny prawa, ekonomii i historii sztuki. Po śmierci brata [[Maximilian Maria von Thurn und Taxis|Maximiliana Marii von Thurn und Taxis]] w 1885 roku został Albert 8 księciem [[Thurn und Taxis]], księciem Buchau, księciem [[Krotoszyn]]a etc.

W momencie przejmowania osobistych rządów w 1888 roku książę Albert był jeszcze kawalerem. 15 lipca 1890 roku poślubił w [[Budapeszt|Budapeszcie]] na [[Węgry|Węgrzech]] arcyksiężniczkę [[Małgorzata Klementyna Austriacka|Małgorzatę Klementynę Austriacką]], córkę arcyksięcia Józefa Karola Ludwika Austriackiego i księżniczki Klotyldy [[Klotylda Maria Sachsen-Coburg-Saalfeld|Marii Sachsen-Coburg-Saalfeld]]. Małżonkowie przeżyli ze sobą ponad 60 lat. Doczekali się ośmiorga dzieci. Siedmioro dożyło wieku dorosłego, jedynie drugi syn książę Józef Albert zmarł wkrótce po narodzeniu. Małgorzata Klementyna zmarła 2 maja 1955 roku w wieku 84 lat w Regensburgu.

Książę Albert położył wiele zasług dla miasta [[Ratyzbona|Regensburga]]. W 1919 roku założył kuchnię dla potrzebujących, aby załagodzić trudną sytuację miejscowej ludności w pierwszych zimowych miesiącach po zakończeniu I światowej. Od 1923 roku kuchnia ta była otwarta na stałe. Wydawano do 400 posiłków dziennie. Po II wojnie światowej, otworzył wszystkie królewskie zamki w okolicach Ratyzbony dla licznych uchodźców. Książę Albert był też mecenasem sztuki. Patronował rozmaitym inicjatywom kulturalnym w Ratyzbonie. Grał na fortepianie i organach, a także śpiewał jako baryton na zamkniętych rodzinnych przyjęciach. Książę Albert kontynuował także dzieło przebudowy zamku św. Emmerama rozpoczęte przez brata<ref> Martin Dallmeier, Martha Schad. ''Das Fürstliche Haus Thurn und Taxis, 300 Jahre Geschichte in Bildern '', Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 1996, s. 117.</ref> w latach 1883-1885 ręką architekta Max Schultze. Za panowania Alberta zamek otrzymał nowy późnorokokowy styl.

W latach 1904-1908 wybudowano nowe stajnie i wozownię. Wielkim wsparciem dla księcia Alberta była jego żona Małgorzata, która spełniała się nie tylko jako malarka i rzeźbiarka do późnej starości, ale przede wszystkim udzielała się charytatywnie. Pomagała jako pielęgniarka w szpitalu chirurgicznym w [[Ratyzbona|Regensburgu]]. W 1923 roku książę Albert otrzymał honorowy tytuł doktora nauk Uniwersytetu w [[Innsbruck]]u. W okresie nasilenia się wpływów ideologii nazistowskiej oraz w czasie II wojny światowej książę jako reprezentant arystokracji o światopoglądzie katolickim był ukrytym wrogiem nazizmu<ref> Martin Dallmeier, Martha Schad, ''op. cit.'', s. 139.</ref>. Choć nie stawiał aktywnego oporu nie wahał się świadczyć za synem Karolem Augustem, gdy ten został aresztowany przez [[Gestapo]] w sierpniu 1944 roku.

W dniu 15 lipca 1950 roku Albert i Małgorzata obchodzili diamentowe gody. W otoczeniu licznie zgromadzonych przedstawicieli monarszych rodzin europejskich. Miasto Ratyzbona uhonorowało z tej okazji szacowną parę tytułem honorowych obywateli<ref> [http://www.regensburg.de/buerger/rathaus/ehrenbuerger_medaillen/ehrenbuerger.shtml Ehrenbürger der Stadt Regensburg]</ref>. Książę Albert zmarł 22 styczniestycznia 1952 roku w [[Ratyzbona|Regensburgu]], w wieku 84 lat.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Thurn und Taxis, Albert von}}