Wersja z 11:27, 3 gru 2015 edytuj Paterm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 161 edycji m →‎W okresie międzywojennym: int. ← poprzednia edycja		Wersja z 11:32, 3 gru 2015 edytuj anuluj edycję Paterm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 161 edycji m ort. następna edycja →
Linia 5: Kwestia agrarna, a głównie nędza chłopa polskiego i głód ziemi były jednym z najistotniejszych problemów politycznych i gospodarczych Polski po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Szczególnie ostro występował problem głodu ziemi wśród chłopów w byłych zaborach [[Zabór austriacki\|austriackim]] i [[Zabór rosyjski\|rosyjskim]]. Już w 1917 r. na wiecach chłopskich uchwalano ~~rezolucie~~rezolucje domagające się parcelacji [[Majątek ziemski\|majątków ziemskich]]. Ruch chłopski przybrał na sile w 1918 r. W kilku powiatach robotnicy rolni zajęli [[folwark]]i. Mnożyły się napady na dwory. Chłopi zaorywali grunty folwarczne. W tej sytuacji [[Ignacy Daszyński\|rząd Ignacego Daszyńskiego]] zapowiedział w odezwie upaństwowienie wielkiej i średniej własności ziemskiej i oddanie jej w ręce chłopów pod kontrolą państwa<ref>Praca zbiorowa, ''Historia gospodarcza Polski XIX i XX wieku'', Warszawa 1978, s. 290.</ref>. Pod naciskiem partii chłopskich [[Sejm Ustawodawczy (1919–1922)\|Sejm Ustawodawczy]] przyjął 10 lipca 1919 r. uchwałę o zasadach reformy rolnej. Maksimum posiadania ziemi określono na 60 do 180 ha w zależności od warunków lokalnych, z podniesieniem limitu do 400 ha na [[Kresy Wschodnie\|Kresach Wschodnich]]. Uchwała nie była ustawą i jedynie wytyczyła kierunek reformy rolnej<ref>Andrzej Albert, ''Najnowsza historia Polski 1914-1993'', Warszawa 1995, T. I, s. 111.</ref>.

Reformy rolne w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami