Oscypek: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Sery góralskie.jpg|thumb|250px|Kram z serami góralskimi - na pierwszym planie oscypki]]

Obecnie spopularyzowany ogólnie w Polsce oraz w innych krajach Europy<ref name=autonazwa1>[http://www.tatry.pl/index.php?strona,menu,pol,glowna,0,0,1461,szlak_oscypkowy,ant.html Tatry - Tatrzański Serwis Informacyjny - Zakopane - Tatry - Tatrzańska Agencja - Zakopane - Tatry<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>.

 

Produkowany w postaci niedużych, wrzecionowatych bloków z typowym dla regionu zdobieniem brzegów. Zdobienie odciskane jest w rozszczepialnej drewnianej foremce, tzw. "oscypiorce". Właśnie od ''scypania (rozszczepiania)'' tych foremek pochodzi najprawdopodobniej nazwa sera: gwarowe ''^uoz-scypek'' (uproszczone następnie do ''^uoscypek'') można przetłumaczyć jako ''rozszczepek''. Tradycyjnie jego wyrobem trudnią się [[baca|bacowie]] na hali. Po wydojeniu owiec do drewnianego skopka – "gielety" mleko zlewane jest przez lniane płótno (w ten sposób odcedza się np. źdźbła trawy itp.) do drewnianej "puciery" (rodzaj kadzi). Następnie należy dodać "[[Klag|klog]]" (wysuszoną i sproszkowaną [[Podpuszczka|podpuszczkę]]), dzięki temu z mleka powstaje masa serowa, którą należy odcisnąć i uformować. Podczas odciskania ser maczany jest w gorącej wodzie. Po uformowaniu sera moczy się go przez dobę w solance – "rosole", która usuwa z niego nadmiar wody w procesie [[osmoza|osmozy]] (kąpiel ma też własności bakteriobójcze). Po wymoczeniu sery leżakują na górnej półce w bacówce i są wędzone. Tradycyjnie w bacówkach płonął ogień podsycany drewnem sosnowym lub świerkowym. Sery podczas leżakowania wędziły się w jego dymie.

 

 

{{osobny artykuł|Redykołka}}