Michał I Angelos: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
infobox
Linia 1:
{{Władca kraju infobox
|król = Michał I Angelos
|tytulatura =
|grafika =
|herb grafika =
|sygnatura grafika =
|tytuł = [[Despotat Epiru|despota Epiru]]
|data koronacji =
|od = [[1205]]
|do = [[1215]]
|poprzednik =
|następca =
|dynastia =
|urodzony =
|zmarł = [[1215]]
|ojciec = Jan Dukas
|matka =
|żona =
|dzieci =
|rodzeństwo =
|odznaczenia =
|commons =
|source =
|quote =
}}
'''Michał I Angelos''' (zm. [[1215]]) – kuzyn cesarzy bizantyjskich [[Izaak II Angelos|Izaaka II]] i [[Aleksy III Angelos|Aleksego III]] Angelosów, po [[IV wyprawa krzyżowa|zdobyciu Konstantynopola]] przez krzyżowców w [[1204]] roku, utworzył jedno z państw powstałych na ziemiach byłego cesarstwa - [[Despotat Epiru]], którym władał w latach [[1205]] - [[1215]].
 
Linia 5 ⟶ 30:
Po zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 roku, wziął udział w następnym roku w wyprawie jednego z wodzów krzyżowców, markiza [[Bonifacy z Montferratu|Bonifacego z Montferratu]], do Tesalii. W trakcie wyprawy zbiegł na ziemie kontrolowane przez Senacherima, który wiosną 1204 roku, wykorzystując zamęt w państwie, przejął władzę nad zarządzanymi przez siebie ziemiami wokół Nikopolis w [[Epir]]ze. Kiedy Senacherim został zamordowany w następnym roku przez skłóconych z nim możnowładców, Michał objął władzę jako zięć dotychczasowego władcy.
 
Inaczej początki despotatu przedstawia mnich Hiob w spisanym pod koniec XIII wieku „Żywocie„''Żywocie świętej Teodory Petrafiliny z Arty”Arty''”. Według niego Michał został wysłany przez cesarza Aleksego III na Peloponez, w tym czasie będący w rękach łacinników. Ostatecznie jednak opanował leżącą na południu Epiru, u wrót Peloponezu, Artę. Po śmierci Senacherima poślubił wdowę po nim i przejął władztwo po zmarłym.
 
Utworzone przez Michała I państwo w krótkim czasie objęło tereny położone wokół [[Arta (miasto w Grecji)|Arty]] i [[Janina (miasto)|Joaniny]] oraz Dyrrachionu, a także [[Etolia|Etolię]] i [[Akarnania|Akarnanię]]. Na stolicę swego państwa Michał I wybrał położoną centralnie Joaninę. Po objęciu władzy starał się wspomóc antyłaciński opór ludności greckiej na Peloponezie. Przekroczył w tym celu Istm Koryncki, został jednak pokonany i zmuszony do odwrotu przez łacinników. Niepowodzeniem zakończyła się również podjęta w 1210 roku wyprawa do [[Tesalia|Tesalii]]. Chcąc skoncentrować uwagę na walce z łacinnikami Michał I zawarł jeszcze w tym samym roku układ z dożą weneckim, Piotrem Ziani, uznając jego zwierzchność, dzięki czemu zapewnił sobie spokój od zachodu. Latem 1212 roku poprowadził wyprawę na wschód, w wyniku której zajął znaczną część Tesalii wraz z Larisą, odcinając Królestwo Tessaloniki od państw łacińskich na południu. Po zwycięstwie w Tesalii, zerwał układ z Wenecją. W trakcie działań zbrojnych odbił z rąk weneckich Dyrrachion i zajął wyspę Korfu.
 
Michał I został zamordowany w albańskim [[Berat|Beracie]] w 1215 roku, a władzę po nim przejął jego przyrodni brat [[Teodor Angelos Dukas Komnen]].
 
== Bibliografia ==