Wersja z 23:46, 13 gru 2015 edytuj Wipur (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 25 535 edycji m poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 23:51, 13 gru 2015 edytuj anuluj edycję Wipur (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 25 535 edycji m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 7: Najczęstszą metodą prowadzenia wlewu jest [[kroplówka]], polegająca na umieszczeniu w żyle cewnika, za pomocą tak zwanego [[Kaniula dożylna\|wenflonu]] (najczęściej w kończynach górnych, rzadko w dolnych), połączonego z pojemnikiem umieszczonym nad pacjentem tak, aby możliwy był swobodny spływ cieczy (natężenie jej przepływu zwykle reguluje się pokrętłem). W wielu przypadkach do kroplówki dodawana jest [[heparyna]], która zapobiega tworzeniu się zakrzepów. Innym rozwiązaniem jest podawanie płynu do ~~[[żyła~~jednej ~~główna\|żyły~~z ~~głównej]]~~centralnych żył (tak zwane [[wkłucie centralne]]), przy czym istnieje tu większe ryzyko krwawienia oraz innych poważnych powikłań (na przykład [[odma opłucnowa\|odmy opłucnowej]]). Możliwe jest też dokonanie wkłucia w mniejszej żyle a następnie przesuwanie cewnika aż do osiągnięcia [[żyła główna\|żyły głównej]] (sprawdzenie właściwego położenia końcówki cewnika dokonuje się [[Zdjęcie rentgenowskie\|rentgenograficznie]]). Ważne jest, by płyny infuzyjne były zawsze sterylne, gdyż w przeciwnym razie istnieje ryzyko infekcji.

Wlew dożylny: Różnice pomiędzy wersjami