Hair (film): Różnice pomiędzy wersjami

|kraj produkcji = [[Stany Zjednoczone|USA]]<br />[[NiemcyRepublika ZachodnieFederalna Niemiec (1949–1990)|RFN]]

|scenografia = [[George DeTitta, Sr.]]<br />[[Stuart Wurtzel]]

|montaż = [[Alan Heim]]<br />[[Lynzee Klingman]]<br />[[Stanley Warnow]]

|produkcja = [[Michael Butler (producent)|Michael Butler]]<br />[[Lester Persky]]

|wytwórnia = [[CIP Filmproduktion GmbH]]

Sceniczna wersja "''Hair"'' przedstawia wyidealizowany obraz życia [[ruch hippisowski|dzieci-kwiatów]], w którym króluje beztroska, niechęć do przemocy, równość (rasowa i klasowa), przyjaźń itd. Piosenki musicalu były bardzo popularne, a on sam przyczynił się do zwiększenia zainteresowania [[ruch hippisowski|ruchem hippisowskim]] w wielu krajach.

Nieco inne spojrzenie na zagadnienia kontrkultury hippisowskiej prezentuje Miloš Forman. Udało mu się połączyć w formie musicalu rzeczywiste problemy amerykańskiej młodzieży z przełomu lat [[60]]. i [[70]]. (protesty przeciw [[Wojny indochińskie|wojnie w Wietnamie]], rewolucja obyczajowa) z ciepłą [[ironia|ironią]] typową dla "czeskiego realizmu" w [[kinematografia|kinematografii]] i [[literatura|literaturze]].

Wyreżyserowanie "''Hair"'' było, jak sam stwierdzał w wywiadach, jego marzeniem od [[1967]], gdy zobaczył [[Broadway (teatr)|broadwayowską]] wersję musicalu. Mógł go zrealizować dopiero po sukcesie "''[[Lot nad kukułczym gniazdem (film)|Lotu nad kukułczym gniazdem]]"''. Oba filmy, mimo że odmienne w formie, mają zresztą ze sobą wiele wspólnego, chociażby głównego bohatera, nieprzystosowanego do rzeczywistości, który nie do końca rozumie, że w [[społeczeństwo|społeczeństwie]] istnieją granice, których przekroczenie okazuje się tragiczne w konsekwencjach. Forman jednak daje widzom nadzieję. W "Locie..."filmie z 1975 roku jest nią zachowanie i postać Indianina uciekającego z zakładu psychiatrycznego, a w "''Hair"'' tłumy gromadzące się pod [[Biały Dom|Białym Domem]].

== Fabuła filmu ==

Z [[Oklahoma|Oklahomy]] do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] przyjeżdża Claude Bukowski ([[John Savage]]), by wstąpić się do wojska i wyjechać do [[Wietnam]]u. W Central Parku napotyka grupkę [[ruch hippisowski|hippisów]], którzy wciągają go w swój wyidealizowany świat. W międzyczasie zakochuje się w tajemniczej, pięknej nieznajomej ([[Beverly D'Angelo]]), a nowo poznani przyjaciele pomagają mu w odszukaniu jej. Dla Bukowskiego jednak, mimo zakochania się, ważniejszy jest obowiązek. Wstępuje do [[United States Army|armii]], gdzie przechodzi przeszkolenie dla żołnierzy wyjeżdżających do [[Wietnam]]u. Berger wpada na pomysł, by odwiedzić kolegę, więc [[Nowy Jork|nowojorscy]] hippisi (George, Jeannie, Hud i Woof) oraz Sheila wyruszają do [[Nevada|Nevady]], gdzie realizują pomysł spotkania. Claude nie może jednak opuścić jednostki, nie pozwala mu na to jego poczucie obowiązku i dyscypliny. Dlatego Berger, nie zdając sobie sprawy z realiów wojskowych, postanawia go zastąpić. Gdy Bukowski spotyka się z pozostałymi osobami, a wśród nich Sheilą, którą kocha, w jednostce ogłoszony zostaje [[alarm bojowy]] i natychmiastowy wylot do Wietnamu. Berger, zagubiony w obcym dlań otoczeniu, usiłuje wyplątać się z nieporozumienia, które sam wywołał, ale nikt nie zwraca na niego uwagi. Przy akompaniamencie finałowej piosenki ''„[[Aquarius/Let the Sunshine In''|Let the Sunshine In]]” rzędy żołnierzy – a między nimi Berger – wmaszerowują na pokłady samolotów transportowych i odlatują do Wietnamu. Bukowski spóźnia się na lotnisko i zostaje w kraju. Ostatnie ujęcia filmu pokazują grupkę przyjaciół zabitego w Wietnamie Bergera gromadzących się wokół jego grobu na [[Waszyngton|waszyngtońskim]] [[Cmentarz Narodowy w Arlington|Cmentarzu Narodowym Arlington]] i rosnący tłum hippisów tańczących przed [[Biały Dom|Białym Domem]] w rytm muzyki wielokrotnie powtarzanego [[refren]]u ''Let„Let the sunshineSunshine – letLet the sunshineSunshine in''In” ("tłum. wpuśćcie słońce, pozwólcie świecić słońcu").

* [[Cheryl Barnes]] − Narzeczonanarzeczona Huda

* [[Ellen Foley]] − solistka w piosence "Black„Black Boys"Boys”

* [[Charlotte Rae]] − Damadama w różowej sukni

* [[Laurie Beechman]] − solistka w piosence "Black„Black Boys"Boys”

* [[1980]] –: nominacja do [[Złoty Glob|Złotego Globu]] w kategorii najlepsza rola męska – [[Treat Williams]]

* [[1980]] –: nominacja do [[Złoty Glob|Złotego Globu]] w kategorii najlepszy [[musical]]

* [[1980]] –: nominacja do [[César (nagroda filmowa)|Césara]] w kategorii najlepszy film zagraniczny – [[Miloš Forman]]