Jan Radomiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie daty do parametru źródła w szablonie dopracować na podstawie http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan%20Radomi%C5%84ski&diff=prev&oldid=22249197 |
m link |
||
Linia 9:
Pracował w szkolnictwie jezuickim w Krośnie, Jarosławiu, [[Poznań|Poznaniu]] i [[Kalisz]]u. Jan Radomiński został wieloletnim spowiednikiem [[polskie królowe|królowej Polski]], [[władcy Lotaryngii|księżnej Lotaryngii]] i [[Bar (Barrois)|Baru]] [[Katarzyna Opalińska|Katarzyny Opalińskiej]] h. [[Łodzia (herb szlachecki)|Łodzia]] (1680 - 1747 w Lunéville) – żony [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]] oraz królowej Francji - żony Ludwika XV [[Maria Leszczyńska|Marii Leszczyńskiej]] i centralnej postać ''[[parti dévot]]'' – konserwatywno-religijnego koła królowej.
Jan Radomiński wyjechał w [[1714]] do nadanego Leszczyńskiemu księstwa [[Zweibrücken (księstwo)|Zweibrücken]]. W [[1719]] z nim i jego rodziną do [[Francja|Francji]] w [[Wissembourg]]u. Gdy w [[1725]] córka Stanisława [[Maria Leszczyńska]] została żoną [[Ludwik XV|Ludwika XV]] i [[władcy Francji|królową Francji]], przebywał w [[Zamek w Chambord|Chambord]]. W [[1732]], gdy Leszczyńscy uzyskali z nadania Ludwika XV tytuł książąt [[Lotaryngia|Lotaryngii]] i [[Bar (Barrois)|Baru]], zamieszkał z nimi w [[Lunéville]]. Był w ''[[Parti dévot]]'' – w konserwatywno-chrześcijańskiej frakcji na dworze francuskim w [[XVIII wiek]]u, w opozycyjnej wobec filozofów (''les philosophes'' ''[[Parti philosophique]]'' - [[Voltaire]], [[Denis Diderot|Diderot]]) i ich protektorki [[Madame Pompadour|Madame de Pompadour]].
Przebywał też na tym dworze, gdy walka stronnictw rozpoczęła się, a po przyjeździe na dwór [[Madame de Pompadour]] ([[1745]]), przybrała na sile szczególnie w latach pięćdziesiątych, gdy powstawała [[Encyclopédie|Wielka Encyklopedia Francuska]]. Szefem ''parti dévot'' była ''de facto'' pobożna królowa [[Maria Leszczyńska]], a należał do niej m.in. [[Emmanuel Armand de Vignerot du Plessis, książę de Richelieu]] i Jan Radomiński, który był ważnym przeciwnikiem [[oświecenie (epoka)|oświeceniowego]] projektu Diderota i [[Jean le Rond d'Alembert|d'Alemberta]].
| |||