Stara Pomarańczarnia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 5.172.236.58 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Boston9. |
uzupełnienie |
||
Linia 44:
Pomarańczarnia jest jedynym budynkiem, oprócz Pałacu, który ma elewacje utrzymane w późniejszym i surowszym stylu klasycznym. Kiedyś miała attykę i wyraźniejszy gzyms w częściach, które miały dwie kondygnacje. Dolna miała charakter cokołu o małych otworach. To wszystko zostało zmienione podczas remontów w XIX wieku. Od południa jest właściwa [[fasada]], ma ona jedną [[kondygnacja|kondygnację]] o 17 osiach. Jest niska, bardzo rozciągnięta, jednolita, złożona z półkoliście zamkniętych okien i drzwi, które są pooddzielane pilastrami. Taka architektura wywodzi się z Grand Trianon w [[Wersal]]u. Była wielokrotnie powtarzana w różnych krajach. Podobny układ ma m.in. wcześniejsza od Pomarańczarni galeria obrazów [[Piotr I Wielki|Piotra Wielkiego]] w Letnim Sadzie.
W latach 1952–1965 przed budynkiem znajdował się [[Pomnik księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie|pomnik księcia Józefa Poniatowskiego]]<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Grzesiuk-Olszewska | imię = Irena | tytuł = Warszawska rzeźba pomnikowa | wydawca = Wydawnictwo Neriton | miejsce = Warszawa | data = 2003 | strony = 64 | isbn = 83-88973-59-2}}</ref>.
== Architektura i wnętrza ==
| |||