SM U-73: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Uzupełnienie
m drobne redakcyjne
Linia 56:
[[plik:SS Burdigala.jpg|left|150px|thumb|SS „Burdigala”]] 14 listopada 1916 roku 2 mile od wejścia do portu na greckiej wyspie [[Kiea]], na minę postawioną przez SM U-73 wszedł francuski [[krążownik pomocniczy]] [[SS Burdigala (1897)|SS „Burdigala”]]. Ten zbudowany w 1897 roku w Gdańsku w [[Ferdinand Schichau Werft]] [[Transatlantyk (statek)|transatlantyk]] do 1912 roku pływał pod niemiecką banderą jako SS „Kaiser Friedrich”. W 1912 roku został sprzedany francuskiej firmie Compagnie de Navigation Sud Atlantique. W sierpniu 1914 roku statek został przejęty przez [[Marine nationale]]. Statek służył do przewozu wojska z [[Tulon]]u do [[Dardanele|Dardaneli]] oraz [[Saloniki|Salonik]] w czasie [[Bitwa o Gallipoli|bitwy o Gallipoli]], a także w kolejnym roku{{r|Keadive}}. 20 listopada na miny postawione u wejścia do portu w Pireusie wpłynęły dwa greckie parowce. Oba zostały poważnie uszkodzone. „Spetzai” (788 BRT) zatonął, jednak w późniejszym okresie został wydobyty i powrócił do służby{{r|Spetzai}}. Dzień później, w czasie rejsu z Neapolu do [[Mudros]], na minę postawioną w okolicy wyspy [[Kiea]] wpłynął [[HMHS Britannic|HMHS „Britannic”]] ({{formatnum:48158}} BRT). „Britannic” był zbudowanym w latach 1911-1915 transatlantykiem, jednym z trzech podobnych statków [[Statki typu Olympic|typu ''Olimpic'']] (innym był [[RMS Titanic|RMS „Titanic”]]); w czasie I wojny światowej służył jako [[statek szpitalny]]. „Britannic” zatonął w ciągu 55 minut; mimo, że na pokładzie było ponad 1100 liczba ofiar była stosunkowo niewielka: zginęło 9 oficerów i 21 marynarzy{{r|britannic-2}}, a 40 zostało rannych{{r|Britannic}}.
 
W grudniu 1916 roku SM U-73 zatopił dwa brytyjskie statki. 21 grudnia 94 mile na północny wschód od [[Port Said]] tankowiec [[SS Murex|"Murex"„Murex”]] (3564 BRT), a 23 grudnia 5 mil od [[Aleksandria|Aleksandrii]] parowiec "Thistleban"„Thistleban” (4117 BRT){{r|U73hits}}. [[plik:Peresvet1901.jpg|left|150px|thumb|"Pierieswiet"„Pierieswiet” w 1901 roku.]] 2 stycznia 1917 roku na miny postawione 10 mil od Port Said wszedł "[[Pierieswiet (1901)|Pierieswiet]]" (ros. ''Пересвет''), należący do [[Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego|Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego]] [[pancernik]] [[Pancerniki typu Pierieswiet|typu ''Pierieswiet'']] (wyporność {{formatnum:13500}} ton){{r|Pierieswiet}}. Zginęło 91 członków z liczącej 828 marynarzy i oficerów załogi. Pozostali zostali uratowani przez alianckie jednostki z Port Saidu. Ostatnim zatopionym przez SM U-73 pod dowództwem Gustava Siessa statkiem był brytyjski parowiec "Bilswood"„Bilswood” (3097 BRT){{r|Bilswood}}. Statek wszedł na minę 8 mil od portu w Aleksandrii.
 
22 maja 1917 roku dowództwo nad okrętem objął kapitan Ernst von Voigt{{u|ErnstVoigt}}{{r|ErnstVoigt}} i dowodził okrętem do 15 stycznia 1918 roku. W tym okresie SM U-73 zatopił cztery statki., Trzytrzy niewielkie żaglowce oraz brytyjski parowiec "Midlothian"„Midlothian” (1321 BRT){{r|U73hits}}. 16 stycznia 1918 roku kolejnym dowódcą okrętu został kapitan Karl Meusel, który poprzednio dowodził okrętem [[SM U-155]]. Pod jego dowództwem SM U-155 zatopił 19 statków o łącznej pojemności {{formatnum:52387}} BRT oraz jeden uszkodził{{u|KarlMeusel}}{{r|KarlMeusel}}. 16 czerwca SM U-73 przejął kapitan Carl Bünte, dowodził okrętem do 15 września 1918 roku. W tym okresie SM U-73 zatopił jeden statek, brytyjski parowiec "Almerian"„Almerian” (3030 BRT). Zbudowany w 1897 roku w stoczni R. Thompson & Sons, w [[Sunderland]], parowiec płynął z ładunkiem siarki i ładunkiem drobnicowym z Livorno do [[Liverpool]]u. W dniu 19 października 13 mil na południowy zachód od [[Sycylia|Sycylii]] wszedł na minę i zatonął{{r|Almerian}}. "Almerian"„Almerian” był ostatnim statkiem zatopionym przez SM U-73.
 
Ostatnim dowódcą jednostki został Fritz Saupe{{r|FritzSaupe}}, mianowany na to stanowisko 16 września 1918 roku. Pod jego dowództwem okręt nie odniósł dalszych sukcesów. 30 października 1918 roku okręt został samozatopiony u wejścia do [[Zatoka Kotorska|zatoki Kotor]]{{r|Conway}}.